«

Η παρακώλυση συγκοινωνιών έχει γίνει πια καθαρό φαινόμενο, το οποίο δεν εμποδίζεται ποτέ και για το οποίο δεν τιμωρείται κανείς», σημείωνε στην προχτεσινή του ανακοίνωση ο Σύνδεσμος των εν Ελλάδι τουριστικών και ταξιδιωτικών γραφείων, ζητώντας από την πολιτεία «να λάβει μέτρα προστασίας της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας, των επαγγελματιών του τουρισμού και των εργαζομένων που αγωνίζονται μόνοι σήμερα, κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες», όπως συμπλήρωνε. Για την ταλαιπωρία των επιβατών και συνολικά του λαού από «μερικούς που κλείνουν τα λιμάνια και τους δρόμους» κλαψουρίζανε ανήμερα της προχτεσινής απεργίας και τα κανάλια, τα κόμματα και οι συνδικαλιστές του κεφαλαίου. Συμπληρώνοντας ότι (όπως έλεγε γνωστός δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ) «κανείς δε διαφωνεί με το δικαίωμα όποιου θέλει να κάνει απεργία, αλλά με το ότι κανείς δεν μπορεί να καταλαμβάνει οδόστρωμα, καταπέλτη, σταθμό και γενικώς ό,τι μεταφέρει». Με την κατηγορία της «παρακώλυσης συγκοινωνιών» εκδόθηκε προχτές το βράδυ και το ένταλμα σύλληψης πέντε συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που πρωτοστάτησαν στην περιφρούρηση της απεργίας στο λιμάνι του Πειραιά. Δεν είναι όμως η υποκρισία και η προκλητικότητα το βασικότερο γνώρισμά τους.

Οταν τις συγκοινωνίες στις θάλασσες τις παρακωλύουν οι εφοπλιστές, απομονώνουν ολόκληρα νησιά και τα κόβουν από τον υπόλοιπο κόσμο επειδή οι γραμμές είναι ασύμφορες («άγονες» όπως τις λένε), τότε κανείς από αυτούς τους κατά τ' άλλα λαλίστατους δε μιλά. Οταν τα πλοία μετατρέπονται σε ωρολογιακές - πλωτές βόμβες για όσους μπαίνουν μέσα σ' αυτά (και) επειδή τα πληρώματα δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, με αριθμό και τις ειδικότητες που υπαγορεύονται από την «ανταγωνιστικότητα» των εργοδοτών τους, τότε κανείς τους δε μιλά. Οταν οι σιδηρόδρομοι και οι αερομεταφορές παραδίδονται στους νόμους της αγοράς, όπως συνέβη με το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής» και τώρα γίνεται με την «εξυγίανση» του ΟΣΕ, με αποτέλεσμα τα εισιτήρια να εκτινάσσονται στα ύψη και τα δρομολόγια να προσαρμόζονται στον τζίρο των εταιρειών, τότε, και πάλι, η σιωπή τους είναι «εκκωφαντική».

Κανείς τους δεν πρόκειται ούτε να εναντιωθεί ούτε και να δικάσει βέβαια την πολιτική που την ανάγκη του λαού σε ένα δίκτυο συγκοινωνιών που θα καλύπτει όλη την επικράτεια της χώρας, εξασφαλίζοντας γρήγορη, ασφαλή και φτηνή μετακίνηση σε όλο το λαό, την κονιορτοποιεί. Ολοι αυτοί που μαζί με το μεγάλο κεφάλαιο συγκροτούν - όπως πολύ σωστά σημειώνουν οι εργάτες - το «μαύρο αντεργατικό μέτωπο», βιομήχανοι, κόμματα του ευρωμονόδρομου, δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αστικά ΜΜΕ, θα συνεχίσουν να μη βγάζουν τσιμουδιά ενάντια σε όσους καταλαμβάνουν τις θάλασσες, τη γη, τον αέρα και να βαφτίζουν «επαγγελματίες καταληψίες» όσους επιμένουν ότι όλα αυτά ανήκουν στο λαό και τις λαϊκές ανάγκες πρέπει να υπηρετούν.

Γιατί; Γιατί γι' αυτούς είναι «ιερό» το δικαίωμα του κεφαλαίου στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Ομως, για τους εργάτες είναι η αιτία για κάθε τους βάσανο. Γι' αυτό και όσο ριζοσπαστικοποιούνται οι εργατικές συνειδήσεις, όσο πολιτικοποιούνται οι λαϊκοί αγώνες, θα μεγαλώνει η προσπάθεια του «μαύρου μετώπου» να τρομοκρατήσει τους αγώνες, να συκοφαντήσει τους πρωτοπόρους σ' αυτούς. Είναι κι αυτό μια πλευρά που δείχνει ότι η ανάγκη της πλουτοκρατίας να θωρακιστεί με κάθε τρόπο απέναντι στην οργή του λαού, μαρτυρά τις όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες που έχει για να ελέγξει την οργανωμένη του πάλη.