Το κείμενο της Ερώτησης για τους πρόσφυγες και το άσυλο αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Οι εκκρεμείς προσφυγές κατά των πρωτοβάθμιων απορριπτικών αποφάσεων ασύλου έχουν φτάσει τις 47.000. Οι ουρές της Π. Ράλλη όχι μόνο δεν έχουν μειωθεί, αλλά αντίθετα εφαρμόζονται και νέες εξευτελιστικές μέθοδοι αποτροπής των προσφύγων από το να καταθέσουν αίτηση ασύλου ή ακόμη και να ανανεώσουν τις ροζ κάρτες τους, όπως το να γίνονται δεκτές μέχρι 20 αιτήσεις τη βδομάδα, να επιλέγονται μόνον όσοι έχουν δικηγόρο ή παραπεμπτικό σημείωμα από ΜΚΟ, να μην επιλέγονται έγκυες γυναίκες και ανήλικοι πρόσφυγες. Η κυβέρνηση, όπως ακριβώς και η προκάτοχός της, δεν ενημερώνει ούτε δίνει τη δυνατότητα κατάθεσης αίτησης ασύλου στα σημεία εισόδου στη χώρα. Το ποσοστό έγκρισης αιτήσεων ασύλου το 2009 ήταν 0,04% (11 στους 29.501). Ακόμη κι αν προστεθούν οι εγκρίσεις των δευτεροβάθμιων επιτροπών και οι συμπληρωματικές μορφές διεθνούς προστασίας (επικουρική, ανθρωπιστική κλπ.), το συνολικό ποσοστό δε φτάνει ούτε το 1%.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. υπουργός, τι μέτρα προτίθεται να λάβει, ώστε: Να εξασφαλιστεί το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου σε όλους τους πρόσφυγες που καταφεύγουν στη χώρα μας. Να δοθεί άμεσα άσυλο ή επικουρική προστασία στους προερχόμενους από χώρες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, κατοχής, εμφύλιων συρράξεων κλπ. Σε κάθε περίπτωση, να δοθεί άδεια παραμονής στους κατόχους ροζ κάρτας, ιδιαίτερα σε εκείνους που ζουν και εργάζονται χρόνια στην Ελλάδα. Να χορηγηθούν τα αναγκαία ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους πρόσφυγες επιθυμούν να μεταβούν σε χώρες της επιλογής τους. Να αναλάβει το κράτος την αποτελεσματική φροντίδα και προστασία των ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων. Να παύσει η παρουσία και δράση του FRONTEX στο έδαφος και τα σύνορα της χώρας μας».

Στη δεύτερη Ερώτηση επισημαίνεται ανάμεσα σε άλλα:

«Οι νομιμοποιήσεις σταμάτησαν το 2007 και σε κάθε περίπτωση περιλάμβαναν μόνον όσους είχαν έρθει στην Ελλάδα μέχρι το 2004, κατά κανόνα με νομότυπη είσοδο. Οι προϋποθέσεις αυτές, σε συνδυασμό με τις μικρές προθεσμίες κατάθεσης των εγγράφων, τα υψηλά παράβολα, την ανυπαρξία δημόσιων δομών εξυπηρέτησης ανθρώπων που δε γνωρίζουν καλά ούτε την ελληνική γλώσσα είχαν ως αποτέλεσμα χιλιάδες μετανάστες να μείνουν εκτός των διαδικασιών νομιμοποίησης.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το κράτος εκμεταλλεύθηκε παράνομα και προκλητικά την ανάγκη των μεταναστών να αποκτήσουν κάποιο νομιμοποιητικό έγγραφο για να αυξήσει τα έσοδα των ασφαλιστικών και κρατικών ταμείων, μέσω της εξαγοράς των ενσήμων και της καταβολής του παραβόλου, ακόμη και όταν δεν υπήρχαν οι λεγόμενες "νόμιμες" προϋποθέσεις. Είναι χαρακτηριστική η προκλητική περίπτωση εξαπάτησης μεταναστών της Λήμνου, από τους οποίους η Περιφέρεια Β. Αιγαίου παραλάμβανε μέσω των Δήμων αιτήσεις νομιμοποίησης, ενώ παράλληλα τους υποχρέωνε να υποβάλλουν υπεύθυνη δήλωση, με την οποία δήλωναν ότι γνωρίζουν ότι δε θα νομιμοποιηθούν και ότι παραιτούνται από τη διεκδίκηση επιστροφής των χρημάτων που κατέβαλαν για την εξαγορά των πλασματικών ενσήμων 150 ημερών και για το παράβολο των 150 ευρώ.

Αλλά ακόμη και σημαντικός αριθμός από εκείνους που κατόρθωσαν να αποκτήσουν άδειες διαμονής δεν μπορούν να τις ανανεώσουν, αφού χρειάζονται 150 - 200 ένσημα το χρόνο, σύμβαση με τον εργοδότη κλπ. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι 180.000 μετανάστες που είχαν άδειες παραμονής να έχουν χάσει τη δυνατότητα ανανέωσής τους, αριθμός που θα αυξηθεί δραματικά, λόγω της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας, της δυσκολίας για σταθερό μεροκάματο ή για την επιτρεπόμενη εξαγορά του 20% του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων ΙΚΑ.

Σε αυτούς συγκαταλέγονται και χιλιάδες προστατευόμενα μέλη οικογενειών μεταναστών, αφού ο νόμος που μεταφέρει σχετική ευρωπαϊκή οδηγία απαιτεί για τη νομιμοποίηση μέσω οικογενειακής επανένωσης σταθερό εισόδημα του αρχηγού της οικογένειας τουλάχιστον ίσο με τις αποδοχές του ανειδίκευτου εργάτη, προσαυξημένο κατά 15% για κάθε ανήλικο τέκνο και κατά 20% για τη σύζυγο, δηλαδή προϋποθέσεις που ακόμη και Ελληνες εργαζόμενοι δεν έχουν.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. υπουργός, τι μέτρα θα πάρει για την άμεση νομιμοποίηση των μεταναστών και προσφύγων που ζουν στην Ελλάδα. Την απλούστευση των διαδικασιών ανανέωσης των αδειών παραμονής, την αποσύνδεσή τους από ένσημα και σύμβαση με εργοδότη, την κατάργηση των παραβόλων. Την επιστροφή των χρημάτων, που παράνομα, ως αχρεωστήτως καταβληθέντα, εισπράχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για παράβολα, τουλάχιστον για όσους δεν ακολούθησε η νομιμοποίησή τους. Και, τέλος, ποια είναι η τύχη των πλασματικών ενσήμων που πλήρωσαν οι μετανάστες, χωρίς τελικά να τους δοθεί άδεια παραμονής;».