Ο Μπερνάρ ζει ήρεμα στον τακτοποιημένο του κόσμο με τη γυναίκα του Αρλέτ με την οποία έχει μια συζυγική, συντροφική σχέση και τον μικρό τους γιο, σε ένα προάστιο της Γκρενόμπλ, όταν ξαφνικά στο διπλανό σπίτι μετακομίζει η Ματίλντ με τον σύζυγό της Φιλίπ και φέρνει τα πάνω - κάτω στην τακτοποιημένη ζωή του, αναζωπυρώνοντας ένα πάθος που είχε εδώ και χρόνια θαφτεί πολύ βαθιά για το καλό των πάντων. Ο Μπερνάρ και η Ματίλντ όταν ήταν μαζί ουδέποτε κατάφεραν να γίνουν ζευγάρι όπως όλα τα άλλα. Το πάθος τους υπήρξε τόσο ολοκληρωτικό και απόλυτο, τόσο μεγαλύτερο απ' αυτό που μπορούσαν να σηκώσουν στους ώμους τους, ώστε δεν ήταν μπορετό να το αντέξουν. Το πάθος καταδικάστηκε από την ίδια του την ένταση, με αποτέλεσμα να επιλέξουν αναγκαστικά την οδό της επιβίωσης, δηλαδή της απομάκρυνσης του ενός από τον άλλο. Το απωθημένο πάθος με την επανεμφάνιση της Ματίλντ αρχίζει να ξαναζεί και να ξαναφουντώνει, το πάθος που συνιστά επίμονη και καθοριστική παρουσία του τρελού έρωτα - γιατί ο έρωτας ή θα είναι τρελός ή δε θα είναι έρωτας. Το πάθος που συνιστά συνονθύλευμα ανεξέλεγκτης επιθυμίας, υποταγής στο πεπρωμένο, υποταγής στη μοίρα και βίας. Ο Τριφό χρησιμοποιεί τη σεξουαλικότητα, στοιχείο οργανικά ενταγμένο στο πάθος, σαν λάδι στη φωτιά στο δραματικό κρεσέντο των συναισθημάτων για να φθάσει στην κορύφωση, στην τραγική σκηνή του τέλους. Σε κάθε ιστορία πάθους η λύτρωση έρχεται μέσα από το χωρισμό ή μέσα από το θάνατο. Η Ματίλντ που κάποτε είχε πάρει την πρωτοβουλία να φύγει, να χωρίσει από τον Μπερνάρ, έχει ήδη δοκιμάσει (και δοκιμαστεί) την ανέφικτη πια λύση του χωρισμού. Απομένει λοιπόν μόνο ο θάνατος. Και η Ματίλντ επιλέγει και αυτήν τη φορά και για τους δυο ένα θάνατο θεαματικό, βίαιο, που προκαλεί έντονα συναισθήματα, ένα θάνατο αντάξιο του πάθους τους... Για τη σύνδεση των πλάνων χρησιμοποιείται το παλιό εφέ φοντί όπου το τέλος ενός πλάνου σβήνει σιγά σιγά... Η ταινία βγαίνει φυσικά σε επανέκδοση.

ΓΑΛΛΙΑ 1981 - Διάρκεια 106΄.