«Ενίσχυση και εξορθολογισμός των δαπανών». «Ενίσχυση και εξορθολογισμός των δρομολογίων». «Ανάπτυξη δραστηριοτήτων με στόχο την αύξηση των εσόδων. Αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα πλαίσια του ανταγωνισμού και των ευρωπαϊκών κρατών». «Πρόσληψη με τους ίδιους όρους για μείωση του κόστους». Οχι. Οι παραπάνω προτάσεις, που αφορούν τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδας, δεν είναι απόσπασμα ομιλίας από ημερίδα για το πώς πρέπει να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Ακόμα και αν θυμίζει μέχρι σημείου αντιγραφής το σχέδιο ανασυγκρότησης του ΟΣΕ που παρουσιάστηκε το Δεκέμβρη του 2009 και με βάση το οποίο προχωρά ολοταχώς η πλήρης παράδοση του σιδηρόδρομου σε ιδιώτες (βλέπε σελίδα 11 του «Ρ»). Αποτελούν απόσπασμα από επιστολή που ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) στέλνει στην κυβέρνηση για να εξηγήσει τι αποτελεί εξυγίανση «για εμάς τους εργαζόμενους» και να πει ότι η ΠΟΣ θα υπερασπιστεί «το Δημόσιο και κοινωνικό σιδηρόδρομο».

Η ηγεσία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) της ΠΟΣ ισχυρίζεται δηλαδή ότι αν αυξηθούν τα έσοδα του ΟΣΕ θα προστατευτούν τα δικαιώματα και οι ανάγκες των εργαζομένων και των επιβατών. Η πραγματικότητα όμως τη διαψεύδει. Μόνο σε μία χρονιά, από τον περσινό Αύγουστο, η αύξηση στα εισιτήρια φτάνει το 33%. Ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις αρμοδίων, όταν ολοκληρωθούν τα σχέδια για τον ΟΣΕ, οι αυξήσεις μπορεί να φτάσουν ακόμα και το 100%! Την ίδια στιγμή, καταργούνται δρομολόγια, επειδή δεν αποφέρουν τα προσδοκώμενα στον Οργανισμό έσοδα. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες που μετρά ο λαός μας από την πολιτική που οδηγεί τον ΟΣΕ να λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς. Και μια επιχείρηση, ανεξάρτητα από το αν είναι «ιδιωτική» ή «δημόσια», δεν παύει να αναζητά το μέγιστο δυνατό κέρδος.

Οποιος ισχυρίζεται ότι τα έσοδα της επιχείρησης με την επωνυμία «ΟΣΕ» και ο δημόσιος χαρακτήρας των σιδηροδρόμων μπορούν ταυτόχρονα να ενισχύονται, ή κάνει τον ανήξερο αλλά συνειδητά στηρίζει τις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις, ή ...είναι αφελής. Ωστόσο, και στη μία και στην άλλη περίπτωση, οδηγείται να υποστηρίζει όσα συμφέρουν τους επιχειρηματίες, στην προκειμένη περίπτωση όσους προσδοκούν καλό μερίδιο από το μοίρασμα της αγοράς στις μεταφορές. Καθόλου τυχαία, ένα από τα αιτήματα στην επιστολή είναι η «καταβολή επιδοτήσεων εισιτηρίων και άγονων γραμμών». Δηλαδή, όχι μόνο δεν είναι αυτονόητο ότι το τρένο θα φτάνει παντού όπου έχει ανάγκη ο λαός, αλλά και για να εξυπηρετηθούν οι περιοχές που δεν έχουν υψηλή κίνηση (όταν λένε «άγονες» εννοούν «άγονες» για τα κέρδη των ιδιωτών), πρέπει να επιδοτηθούν οι εκάστοτε επιχειρηματίες. Οπως και να 'χει, αυτός είναι ο «δημόσιος» σιδηρόδρομος που οραματίζεται η πλειοψηφία της ΠΟΣ: κομμένος και ραμμένος στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματιών.