Νωρίς νωρίς τελείωσε η περιπέτεια της Εθνικής στην Τουρκία και το φετινό Μουντομπάσκετ αφού εδώ και μια βδομάδα παίκτες και προπονητική ηγεσία βρίσκονται στα...σπίτια και θα παρακολουθήσουν από την τηλεόραση το σημερινό τελικό που θα κλείσει την αυλαία.

Η ήττα από την Ισπανία με 80-72 σήμανε και τον αποκλεισμό της κατόχου του ασημένιου μεταλλίου της προηγούμενης διοργάνωσης και μάλιστα από την φάση των 16. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι αυτή είναι η δεύτερη αποτυχία τέτοιου μεγέθους της Εθνικής την τελευταία 10ετία αφού μετά το 2001 όταν κάτι ανάλογο είχε συμβεί στο τότε Ευρωμπάσκετ που και συμπτωματικά είχε διεξαχθεί και τότε στην Τουρκία.

Πλέον, το τέλος των υποχρεώσεων της Εθνικής στην Τουρκία σήμανε και την αρχή ενός κύκλου συζητήσεων. Είτε για τους λόγους που τα πράγματα έφθασαν μέχρι εδώ είτε για το τι μέλει γενέσθαι... Οπως και να έχει πάντως, το σίγουρο είναι ότι με αρχή την περσινή σεζόν και τη συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ και φινάλε τη φετινή παρουσία στο Μουντομπάσκετ στις τάξεις της Εθνικής ομάδας ετοιμάζεται να κλείσει ένας κύκλος.

Από την επόμενη της ήττας από την Ισπανία και τον αποκλεισμό άρχισε μια μεγάλη συζήτηση για τα αίτια που υπήρξαν ώστε η εθνική να πει πρόωρο αντίο στα όποια όνειρα είχε για φέτος. Στο αγωνιστικό επίπεδο πάντως κάποια πράγματα ήταν εμφανέστατα. Από το καλημέρα των αγώνων φάνηκαν τα σοβαρά προβλήματα που είχε η ομάδα στο να αντιμετωπίσει τη ζώνη των αντιπάλων. Με ομάδες υποδεέστερες αγωνιστικά σε σχέση με την ελληνική ομάδα, όπως η Κίνα και το Πουέρτο Ρίκο, οι Ελληνες διεθνείς αντιμετώπισαν προβλήματα (παρά τις νίκες) παραπάνω του αναμενόμενου. Ετσι αμέσως έδειξαν το τρωτό τους σημείο ενόψει της δύσκολης συνέχειας που περιλάμβανε τους αγώνες με την Τουρκία και τη Ρωσία. Οσον αφορά τους οικοδεσπότες Τούρκους άλλωστε, έχοντας στον πάγκο τους τον έμπειρο τεχνικό Μπόγκταν Τάνιεβιτς, λάτρη της άμυνας ζώνης όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι οι Ελληνες παίκτες θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη συγκεκριμένη άμυνα. Και πάλι όμως δεν τα κατάφεραν. Τα περίπου 100 σουτ τριών πόντων που επιχείρησαν στην Α' φάση της διοργάνωσης, από τα οποία εύστοχα ήταν κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο, είναι ενδεικτικό της κατάστασης που βρέθηκαν οι παίκτες. Η περιφέρεια ουδέποτε έβγαλε... φωτιές όπως άλλα χρόνια και η μπάλα στο καλάθι προκειμένου να τρυπηθεί η ζώνη σπάνια πέρασε σωστά, έστω και εάν επέστρεψαν από τις τιμωρίες οι Φώτσης - Σχορτσιανίτης. Και βέβαια όλα αυτά αφορούσαν την επίθεση. Γιατί και στην άμυνα τα πράγματα δε λειτούργησαν καλά. Οσες φορές προσπάθησε η ίδια να εφαρμόσει τη ζώνη αυτό έγινε με αρκετές τρύπες ενώ και κάτω από τα καλάθια η φροντ λάιν δεν κατάφερε (με χαρακτηριστικότερο το σημείο κόντρα στην Τουρκία ταν ο Τάνιεβιτς επέλεξε να παίξει με τέσσερις ψηλούς).

Αρκετοί είναι αυτοί που σήμερα πιστεύουν ότι τα όσα διαδραματίστηκαν στο φιλικό αγώνα με τη Σερβία για το τουρνουά «Ακρόπολις» με τα επεισόδια μεταξύ των παικτών, το αγχος για το τι θα γίνει και τελικά την τιμωρία των Φώτση - Σχορτσιανίτη για δυο αγωνιστικές. Επηρέασαν αρκετά την ομάδα και χάλασαν το καλοκουρδισμένο ρολόι της (όπως φαινόταν να είναι μέχρι τότε). Παρ' όλα αυτά όμως, το σίγουρο είναι ότι η Εθνικη στην έναρξη των αγώνων είχε να αντιμετωπίσει δυο αντιπάλους (Κίνα - Πουέρτο Ρίκο) που θεωρούνται του χεριού της. Με βάση αυτό, η ψυχολογία, οι απουσίες δυο βασικών συντελεστών σίγουρα επηρεάζουν, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα ώστε να επιβληθεί των αντιπάλων της. Αλλωστε, στο πρώτο δύσκολο τεστ (κόντρα στην Τουρκία την 3η αγωνιστική) τα πάντα ήταν όπως θα ήθελαν όλοι, με δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και την ομάδα πλήρης. Ωτστόσο, οι Ελληνες διεθνείς δεν τα κατάφεραν

Από την πρώτη στιγμή της πρόσληψής του πριν δυο χρόνια ο Λιθουανός τεχνικός Γιόνας Καζλάουσκας είχε αμφισβητηθεί εξαιτίας και του αποτυχημένου (σε πρακτικό επίπεδο) πέρασμά του από τον Ολυμπιακό. Μάλιστα, όταν αργότερα και ενόψει Ευρωμπάσκετ άρχισαν και οι απώλειες βασικών παικτών (είτε από προσωπική επιλογή είτε από τραυματισμούς) όλοι θεωρούσαν δεδομένη την αποτυχία στο Ευρωμπάσκετ. Η οποία δεν ήρθε ποτέ αλλά αντίθετα ήρθε το χάλκινο μετάλλιο. Φέτος ο πήχης ανέβηκε ψηλότερα και με τον ίδιο τον τεχνικό να κάνει λόγο για μετάλλιο (κάτι που ποτέ δεν ειπώθηκε πέρσι). Μετά τον αποκλεισμό ο Λιθουανός βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Το κόψιμο του Βασιλειάδη από την αποστολή με αποτέλεσμα να έχει η ομάδα έναν ακόμη σουτέρ, η επιμονή σε συγκεκριμένους παίκτες στα κρίσιμα παιχνίδια ξεχνώντας κάποιους άλλους στον πάγκο (Πρίντεζης, Καϊμακόγλου, Βουγιούκας) η κατάσταση στα αποδυτήρια, αφού υπήρξαν πληροφορίες για έλλειψη πειθαρχίας και τα επεισόδια με παίκτες (πιο χαρακτηριστικά με τους Σχορτσιανίτη - Βουγιούκα στον αγώνα με την Τουρκία) ήταν μερικά από τα στοιχεία για τον οποίον ρίχτηκαν τα βέλη προς τον Λιθουανό τεχνικό.

Το δις εξ αμαρτείν, που αφορά την επιλογή αντιπάλου, αυτή τη φορά επέφερε και το ...κράξιμο για την Εθνική Ελλάδας. Πέρσι στο πανευρωπαϊκό η ήττα από τη Γαλλία που ίσως και να έγινε κατόπιν επιλογής (μετέπειτα η εθνική αντιμετώπισε την Τουρκία στα προημιτελικά και όχι την Ισπανία) ίσως και να πέρασε στο ...ντούκου. Φέτος όμως το ανάλογο σκηνικό με την αδιάφορη εμφάνιση και την ήττα από τη Ρωσία, προκειμένου πάλι να αποφευχθεί πιθανή αναμέτρηση με την Ισπανία (που τελικά δεν αποφεύχθηκε ελέω Γαλλίας) ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Από τη δήλωση εν βρασμώ ψυχής του προπονητή των Ρώσων Ντέιβιντ Μπλατ για «ντροπή της Ελλάδας», το επεισόδιο του Τάνιεβιτς με τον Μπουρούση (μετά από ειρωνικό σχόλιο του προπονητή των Τούρκων) και τα αρνητικά σχόλια, η Εθνική για δυο ημέρες βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Η αντίδραση από ελληνικής πλευράς ίσως να μην ήταν και η επιθυμητή σε τέτοιες περιπτώσεις (αφού μπήκαν στο χορό των απαντήσεων και των διευκρινίσεων) και το κακό είχε ήδη γίνει.