Στο φύλλο του «Ρ» 29 Αυγούστου αναφέραμε το πρώτο μέρος της εκτίμησης που είναι η ανάλυση και τα στοιχεία που την αποτελούν. Σήμερα θα παρουσιάσουμε το 2ο (και τελευταίο) βασικό μέρος της εκτίμησης μιας θέσης που είναι η σύνθεση και βέβαια τα στοιχεία που την αποτελούν. Τα στοιχεία αυτά είναι το συμπέρασμα, το αποτέλεσμα της εκτίμησης, καθώς και η κατάστρωση του σχεδίου.

Στην κερδισμένη θέση πρέπει να μετατρέψουμε, δηλαδή να μεγεθύνουμε τα πλεονεκτήματά μας. Αυτό θα γίνει με ένα καλά μελετημένο επιθετικό σχέδιο, με τις ανάλογες προϋποθέσεις: α) Υπεροχή στο κέντρο ή επιδίωξη σταθερότητας στο κέντρο της σκακιέρας. β) Συγκέντρωση περισσότερων δυνάμεων στο μέτωπο της επίθεσης. γ) Επιλογή - φυσικά τη μεγαλύτερη - συγκεκριμένων αδυναμιών.

Στη μεγάλη υπεροχή, χρειάζεται προετοιμασία για επίθεση και μετατροπή μικρών πλεονεκτημάτων σε μόνιμα.

Λίγο καλύτερη θέση. Πρέπει να διεκδικήσουμε νέα μικρά πλεονεκτήματα. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και στην ισορροπημένη θέση, ενώ όταν έχουμε ελαφρύ μειονέκτημα προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις αδυναμίες μας και να δημιουργήσουμε αντιπλεονέκτημα.

Τέλος, στην πολύ χειρότερη θέση αντιμετωπίζουμε τις άμεσες απειλές και δημιουργούμε προϋποθέσεις για αντεπίθεση, ενώ στη χαμένη θέση προβάλλουμε μεγάλη πρακτική αντίσταση.

• Στο διάγραμμα του κειμένου βλέπουμε ένα πρόβλημα του Αμερικανού Σαμουήλ Λόιντ (1861), που μας έστειλε ο φίλος της στήλης και του «Ρ» Κώστας Κεσόγλου, όπου παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (5) πέντε κινήσεις.