Από το κακό στο χειρότερο οδηγείται η φτωχομεσαία αγροτιά. Χρόνο με το χρόνο η θέση της επιδεινώνεται ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνώντων. Το αγροτικό εισόδημα, την τελευταία 10ετία, μειώθηκε δραματικά. Οι χαμηλές τιμές παραγωγού, η απούλητη παραγωγή, τα χρέη δημιουργούν και νέα φτώχεια. Πολλές αγροτικές εκμεταλλεύσεις απειλούνται με κατασχέσεις και η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ θα τις κάνει μια ώρα αρχύτερα πραγματικότητα. Το 75% των αγροτοκτηνοτρόφων περίπου δεν μπορεί ουσιαστικά να ζήσει, αφού το ετήσιο ακαθάριστο αγροτικό εισόδημα κυμαίνεται από 1.200 μέχρι 9.600 ευρώ. Η ανάγκη επιβίωσης έχει εξαναγκάσει την πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών να αναζητεί κύριο εισόδημα από άλλη πηγή, και είναι θέμα αν μπορεί να το βρει στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ολα δείχνουν πως για τη φτωχομεσαία αγροτιά ο πιο βέβαιος δρόμος είναι αυτός της ανεργίας. Οι κατεστραμμένοι αγρότες θα συναντηθούν στον ίδιο δρόμο με τους άνεργους της οικοδομής, της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, τους ναυτεργάτες, τους απολυμένους από εργοστάσια, δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, τους μικροεπαγγελματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους. Από την άλλη, ακόμα και σε περίοδο κρίσης, εμποροβιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, όπως και μεγαλοαγρότες γίνονται πλουσιότεροι. Μάλιστα, οι τελευταίοι υπερτριπλασίασαν την τελευταία 20ετία την κατοχή της γης και τα κέρδη τους, αυξάνοντας θεαματικά την εκμετάλλευση εργατών γης. Η ακολουθούμενη πολιτική ενισχύει τις μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις να συγκεντρώσουν πιο γρήγορα επιδοτήσεις, γη και παραγωγή. Μπρος σ' αυτές τις εξελίξεις η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει άλλη διέξοδο πέρα από τον αγώνα. Να περάσει στην αντεπίθεση παλεύοντας χωρίς φόβο μαζί με τους εργατοϋπαλλήλους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΠΟΕ) και τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους. Αυτό απαιτεί ανασύνταξη και ανάπτυξη του αγροτικού κινήματος, συντονισμό και μέτωπο αγώνα για άμεσες διεκδικήσεις στην προοπτική κατάκτησης μιας οικονομίας και πολιτικής που θεμελιώνει τη λαϊκή ευημερία, ικανοποιώντας τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.