Συζήτηση με την Υρώ Μανέ
Στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο», «Αίθουσα Κάρολος Κουν», παρουσιάζεται η τραγική κωμωδία του Νίκου Βασιλειάδη «Συμβολαιογράφος», σε θεατρική διασκευή Εμμανουέλας Αλεξίου και Γιώργου Καραμίχου. Η εξαιρετική σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Καραμίχου. Στο ρόλο της Ερασμίας η Υρώ Μανέ, σε μια μοναδική ερμηνεία που κινείται στην κόψη του ξυραφιού, με εναλλαγές γέλιου και τραγικών στιγμών. Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα. Κοστούμια: Γιώργος Σεπτέμβρης. Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος. Τραγούδι παράστασης: Κώστας Λειβαδάς.
Η Υρώ Μανέ έχει κάνει πολλές καλές δουλειές, αλλά φέτος δημιουργεί κάτι ξεχωριστό με την ερμηνεία της Ερασμίας. Μοιάζει να έχει επιτευχθεί αυτό που λέμε χημεία, ωραίο κείμενο, εξαιρετική σκηνοθεσία και μια ερμηνεία που δικαιώνει την επιλογή...
«Είναι από τις πιο ευτυχισμένες και μοναδικές στιγμές στο θέατρο και μακάρι να κρατήσει πολύ» - λέει η Υρώ Μανέ. «Μέχρι τώρα στην πορεία μου, θέλω να πιστεύω ότι επειδή κινήθηκα με βάση τις καλές συνεργασίες και το σεβασμό στο κοινό έκανα επιτυχημένες δουλειές και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος θα μπορούσα να πω ότι οι επιλογές μου με δικαίωσαν. Σχετικά τώρα με το "Συμβολαιογράφο", η επιλογή να παίξω την Ερασμία οφείλεται στον Γιώργο Καραμίχο που είδε κάτι "άλλο" σε μένα απ' αυτά που μέχρι τώρα είχα παίξει και με εμπιστεύτηκε. Μακάρι να δικαίωσα την επιλογή του».
-- Τι σε γοητεύει στην Ερασμία σαν ηρωίδα που καλείσαι να την υποδυθείς;
«Με γοητεύει το ότι η Ερασμία είναι ένας ψυχισμός εντελώς άλλος από εμένα και με έκανε να ανατρέξω σε μνήμες και εικόνες της παιδικής μου ηλικίας, όταν πήγαινα διακοπές τα καλοκαίρια στη Χίο και εκεί υπήρχαν τέτοια πρόσωπα σαν αυτό της ηρωίδας που υποδύομαι. Ακόμα το σύνθετο του χαρακτήρα της: Είναι μάνα, χήρα, δυνατή με καταπιεσμένη τη σεξουαλικότητά της επί σειρά ετών και βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πειρασμό στο πρόσωπο του γαμπρού της. Είναι όλα τόσο ξένα ευτυχώς για μένα που η πρόκληση ήταν τεράστια για να αντιμετωπίσω έναν τέτοιο ρόλο».
-- Πιστεύεις ότι ο συμβιβασμός σε κάθε έκφανση της ζωής μας κάποια στιγμή θα επιφέρει την καταστροφή;
«Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν σαν στάση ζωής το συμβιβασμό και ζουν ταυτισμένοι με αυτό, χωρίς την παραμικρή ανησυχία. Και υπάρχουν και άλλοι που προσπαθούν και για τα μικρά και για τα μεγάλα να δίνουν τις προσωπικές τους μάχες με όποιο ρίσκο και τίμημα. Προσωπικά, ο δεύτερος τρόπος σαν επιλογή και στάση ζωής με αφορά».
-- Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι σπάνε τα δεσμά τους μόνο μέσα από τη μόρφωση, τη γνώση και τη συλλογική αντίδραση;
«Ετσι πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, απλά θα συμπληρώσω πως έχω δει ανθρώπους να σπάνε τα δεσμά τους επειδή δεν άντεξαν πια κι άλλους ενώ φαινομενικά τα σπάνε από σύμπτωση, είχαν κάνει τα πάντα για να τα προκαλέσουν. Σημασία όμως έχει να σπάνε οι άνθρωποι τα δεσμά τους, αν και μακάρι να μην υπήρχαν καθόλου δεσμά».