Τις εγκληματικές συνέπειες που έχει για την εργατική τάξη η πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αποκάλυψε (και) ο θάνατος του Αιγύπτιου εργάτη, πατέρα τεσσάρων παιδιών, την Κυριακή 19 Δεκέμβρη που έπεσε από τον τρίτο όροφο κτιρίου, όπου στεγάζονται υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας - στο πολιτικό κέντρο, υποτίθεται, της εργατικής προστασίας. Ο θάνατος του μετανάστη ήρθε κι αυτός να αναδείξει ότι τα εργατικά «ατυχήματα», η φθορά της υγείας των εργαζομένων, οι επαγγελματικές ασθένειες είναι πρώτα και κύρια απόρροια των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής, τις οποίες υπηρετεί το κράτος, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι' αυτό και επιβάλλει ωράρια - λάστιχο, ανασφάλιστη εργασία, μεροκάματα - ψίχουλα κι έτσι εκβιάζει τους εργάτες να δουλεύουν με οποιουσδήποτε όρους απαιτεί η εργοδοσία. Η «καταδίκη» και η «έκπληξη» που εκφράζουν τώρα κυβέρνηση, αστικά ΜΜΕ και κόμματα για τις συνθήκες του «ατυχήματος» μόνο την οργή των εργαζομένων μπορεί να προκαλέσει, αφού όλοι αυτοί υπηρετούν πιστά τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας».

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο, ούτε «εξωφρενικό» ότι δεν τηρούνταν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, που προβλέπονται για εργασία σε ύψος, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας του υπουργείου. Οι άθλιες συνθήκες εργασίας που κυριαρχούν σε όλο και περισσότερους τόπους δουλειάς είναι η φυσική και σχεδιασμένη συνέπεια της οργάνωσης της παραγωγής που αντιμετωπίζει την εργασία με πλήρη δικαιώματα ως εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα». Αυτήν την οικονομία, όπου ο εργαζόμενος είναι κόστος και όχι ο παραγωγός όλου του πλούτου, στηρίζει και το υπουργείο Εργασίας. Ο τραγικός θάνατος του εργαζόμενου ακριβώς στον «τόπο του εγκλήματος» δεν είναι αντίφαση. Είναι επιβεβαίωση μιας εγκληματικής πολιτικής.

Ερώτηση για το «ατύχημα» σε κτίριο του υπουργείου Εργασίας θα καταθέσει σήμερα το ΚΚΕ στη Βουλή. Η Ερώτηση έχει ως εξής:

«Στο κτίριο του Υπουργείου Εργασίας στην οδό Κοραή 4, στις 19 Δεκεμβρίου 2010, έχασε τη ζωή του ο Αζίζ Εμάντ, εργαζόμενος σε Συνεργείο, το οποίο έχει αναλάβει εργολαβικά τον καθαρισμό του κτιρίου. Πρόκειται για άλλο ένα έγκλημα της μεγαλοεργοδοσίας σε βάρος της εργατικής τάξης, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης που ενισχύει τη βαθύτερη εκμετάλλευσή της.

Η κυβέρνηση είναι υπόλογη και γι' αυτό το έγκλημα, όχι μόνο γιατί προσπάθησε να το κουκουλώσει, αλλά γιατί η ίδια θεσμοθέτησε και επέκτεινε τα βάρβαρα εργασιακά καθεστώτα των εργολαβιών, ενοικιαζόμενων εργαζομένων που εκτός των άλλων οδηγούν αναπόφευκτα και σε θανατηφόρα ατυχήματα.

Αποκαλύπτεται, επίσης, πόσο υποκριτικοί είναι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης για τη δήθεν ευαισθησία της για την προστασία της ζωής του εργάτη και την καταστρατήγηση της σχετικής εργατικής νομοθεσίας, αφού το έγκλημα της εταιρείας συνέβη στην κυριολεξία κάτω από τη μύτη της.

Ερωτάται η υπουργός Εργασίας:

1. Ποια παραδειγματική τιμωρία θα επιβάλει στους φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος;

2. Τι μέτρα θα λάβει για την τήρηση των μέτρων υγείας και ασφάλειας, έτσι ώστε να σταματήσουν τα εργατικά ατυχήματα που σακατεύουν και σκοτώνουν εργάτες;

3. Ποια ολοκληρωμένη και μόνιμη φροντίδα θα θεσμοθετήσει για τις οικογένειες των θυμάτων από εργατικά ατυχήματα;

4. Ποια πολιτική και ηθική ευθύνη προτίθεται να αναλάβει η κυβέρνηση απέναντι στην τραγική κατάληξη ενός ανθρώπου του μόχθου;».

Το ΠΑΜΕ, με ανακοίνωσή του, καταδικάζει την πολιτική που ευθύνεται για τους θανάτους και τους τραυματισμούς στους χώρους δουλειάς: «Μέρα τη μέρα αθροίζονται ολοένα και περισσότερα ονόματα εργατών στη λίστα των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων. Ο θάνατος του Αιγύπτιου μετανάστη εργάτη Ασίζ Εμάντ μέσα σε κτίριο του Υπουργείου Εργασίας και μάλιστα Κυριακή, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για τα εργατικά "ατυχήματα."

Είναι ενδεικτικό ότι η ίδια η κυβέρνηση καταστρατηγεί τα πάντα, δίνει "γην και ύδωρ" στο μεγάλο κεφάλαιο αλλά και σε εργολάβους που δεν τηρούν ωράρια, συμβάσεις, μέτρα ασφάλειας. Στο βωμό των κερδών της πλουτοκρατίας και της ανταγωνιστικότητας η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει γι' αυτούς τίποτα. Τα τέσσερα μικρά παιδιά του άτυχου εργάτη που έμειναν ορφανά τους αφήνουν αδιάφορους. Ο μετανάστης και όλοι οι εργάτες είναι για την πλουτοκρατία φτηνό αναλώσιμο υλικό. Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να παλέψουν πιο αποφασιστικά για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Να δυναμώσουν τον αγώνα τους για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Να αναπτύξουν κίνημα υπεράσπισης της ίδιας τους της ζωής, να βάλουν εμπόδιο με τον αγώνα τους στην πολιτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας στην πολιτική που στοχεύει και αφαιρεί τη ζωή των Ελλήνων και μεταναστών εργατών».

Το θάνατο του εργαζόμενου καταδικάζει το Συνδικάτο Καθαριστών - Καθαριστριών νομού Αττικής και περιχώρων.