Οργή, αγανάκτηση αλλά και αγωνιστικό πείσμα, ώστε να δικαιωθούν, χαρακτηρίζει τους περίπου 280 εργαζόμενους της Κλωστοϋφαντουργίας «Κρητικός». Είχαν την τύχη και την ατυχία να κάνουν την τελευταία εργατική κινητοποίηση του 2000 και την πρώτη του 2001, απέναντι στο εκβιαστικό «λουκέτο» της επιχείρησης στις 28 Δεκέμβρη.

Ο «Ρ» βρέθηκε στο υπό κατάληψη κτίριο της επιχείρησης. Εκεί, από τις 29 Δεκέμβρη, οι εργαζόμενοι ενωμένοι παλεύουν για να κερδίσουν και πάλι το μεροκάματο, απαιτώντας από την κυβέρνηση όπως βοήθησε την επιχείρηση να «επιβιώσει» έτσι να βοηθήσει και αυτούς να ζήσουν. Τους βρίσκουμε στην πύλη κάτω από τις μαύρες σημαίες να κάθονται όλοι μαζί - είναι η απογευματινή βάρδια. Αρκετοί από αυτούς έχουν μαζί και τα παιδιά τους. Συζητούν, για την κατάσταση και οργίζονται, δηλώνουν όμως ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Η κατάσταση άλλωστε δεν τους επιτρέπει να μείνουν άνεργοι σε ένα νομό με την υψηλότερη ανεργία στην Ελλάδα.

«ΧΑΡΑΛ.Γ.ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΑΕ ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΣ», γράφει η ταμπέλα στο κτίριο δηλώνοντας την επωνυμία της οικογενειακής επιχείρησης που «επιβιώνει» εδώ και 140 χρόνια, έχοντας μια πορεία που δεν τη σταμάτησε κανένας πόλεμος, κανένας κατακτητής, καμία δικτατορία και χούντα. «Επιβίωσε» σε όλες τις συνθήκες βοηθούμενη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Δάνεια, παροχές και πάνω απ' όλα κέρδη από την υπεραξία όλων των εργαζόμενων που πέρασαν από εκεί. «Εχω λεφτά για να ζήσουν εφτά γενιές», φαίνεται να έχει δηλώσει ο σημερινός ιδιοκτήτης - απόγονος της οικογένειας, λίγο καιρό πριν προχωρήσει στο κλείσιμο της επιχείρησης. Και είναι φυσικό, μας λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, αφού «επί ενάμισι αιώνα κερδίζουν χρήματα με τα πνευμόνια μας και τον ιδρώτα μας μέσα στα κλωστήρια».

Η πολιτική της οικογενειακής επιχείρησης δε διαφοροποιήθηκε με την αλλαγή των αιώνων. Από το πρώτο εργοστάσιο στα ψηλά Αλώνια, στο μετέπειτα στη Βορείου Ηπείρου και τώρα στην Ομβρύα. Μάλιστα, βραβεύτηκε αρκετές φορές με τον έπαινο της «καλύτερης οικογενειακής επιχείρησης»... Ειρωνικό, όπως λένε οι εργαζόμενοι, αφού αυτό δεν έγινε τυχαία, καθώς είναι άγνωστα τα ποσά δάνεια αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων που έχει λάβει τα τελευταία χρόνια.

Πρόσφατος και ο εκβιασμός λίγες μέρες πριν τις εκλογές ότι αν δε λάβει δάνειο 500 εκατομμυρίων, θα κλείσει το εργοστάσιο! «Μας έλεγαν εκείνες τις ημέρες, να ψηφίσουμε τον Φούρα, για να μη κλείσει το εργοστάσιο και αρκετοί το έκαναν. Πού είναι όμως όλοι αυτοί σήμερα» καταγγέλλει οργισμένη μια εργαζόμενη. Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται και σήμερα: «δεν έχει κλείσει το εργοστάσιο, απλά έχει ανακοινώσει διακοπή της παραγωγικής διαδικασίας», μας λένε. Η δικαιολογία, αστεία: Δεν μπορεί να πληρώσει τις δόσεις των τελευταίων δανείων που έχει πάρει. Και ο εκβιασμός συνεχίζεται, αφού όπως λένε, ο εργοδότης για να ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο ζητάει να του ρυθμίσουν το θέμα των δανείων με τις τράπεζες.

«Ολοι οι φορείς, κυβερνητικοί και μη, βοήθησαν να πάρει δάνεια, τώρα δεν μπορούν να μας βοηθήσουν να πάμε και πάλι στη δουλιά μας», λένε συνεχώς αγανακτισμένοι. Δείχνουν να γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι που παίζεται με το δικαίωμά τους στη δουλιά, αλλά και τη μεγάλη τους ανάγκη να εργαστούν σε ένα νομό που τα τελευταία χρόνια το ένα εργοστάσιο κλείνει μετά το άλλο. «Αδύνατον να καταλάβουμε πώς γίνεται μια βιώσιμη επιχείρηση με κανονική παραγωγή, με αρκετές παραγγελίες, να μην μπορεί να λειτουργήσει. Πώς γίνεται αυτό όταν στον ίδιο χώρο έχει φτιάξει το άλλο εργοστάσιο συνθετικών ινών "ΚΡΙΚΑΣ" χωρίς να αντιμετωπίζει κανένα οικονομικό πρόβλημα. Είναι μεγάλη κοροϊδία, δε θα το ανεχτούμε».