«Δεν έχει κανείς εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, με τους γνωστούς μισθούς του ιδιωτικού τομέα της Ελλάδος, να φοβηθεί τίποτα. Αντίθετα εκείνο το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε είναι να προσαρμόσουμε και το δημόσιο τομέα μέσα από το ενιαίο μισθολόγιο». Η δήλωση αυτή ανήκει - σε ποιον άλλον - στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που κατάφερε μέσα σε μια φράση να ανακατέψει ψέματα και αλήθειες. Εξόφθαλμο ψέμα είναι βέβαια η καθησυχαστική διαβεβαίωση ότι δεν κινδυνεύουν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, όταν μόλις δύο μέρες πριν ο υπουργός Οικονομίας δήλωνε ξεκάθαρα ότι ανταγωνιστικότητα σημαίνει συμπίεση του εργατικού κόστους. Το σημαντικότερο βέβαια είναι η ίδια η πραγματικότητα που κραυγάζει ότι η σφαγή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα συνεχιστεί δίχως όρια προς τα κάτω, χάρη στις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις που προωθεί η κυβέρνηση, τη γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ. Ο Γ. Πεταλωτής ψεύδεται συνειδητά όταν λέει ότι «οι συζητήσεις που γίνονται δεν θίγουν τους κατώτερους μισθούς, οι οποίοι είναι ούτως ή άλλως συρρικνωμένοι στον ιδιωτικό τομέα». Ας μην ξεχνάμε τους νέους σε ηλικία και νεοπροσλαμβανόμενους των 592 ευρώ. Από την άλλη όμως παραδέχεται ότι στόχος της κυβέρνησης είναι, μέσω του ενιαίου μισθολογίου, να κατεβάσει τους μισθούς στο δημόσιο τομέα στα επίπεδα του ιδιωτικού, δηλαδή στα 740 ευρώ. Οσο για την άθλια προσπάθεια του διαίρει και βασίλευε με την υποδαύλιση των αντιθέσεων μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, υπάρχει πλέον συσσωρευμένη αρκετή οδυνηρή εμπειρία για να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα συμπεράσματά τους και να δώσουν την απάντηση που τους αξίζει: Ενιαίος αγώνας και ταξική συσπείρωση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.