Οι αποφάσεις της Συνόδου αφορούν σε τρία βασικά θέματα: Την υιοθέτηση του λεγόμενου «Συμφώνου ανταγωνιστικότητας» από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης (και της ΕΕ σε ένα επόμενο στάδιο), την ισχυροποίηση του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, σαν του βασικού μηχανισμού για την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών - μελών με διογκωμένα τα δημοσιονομικά ελλείμματα και την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ, όπως ονομάζεται η απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας και η ισχυροποίηση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο στρατηγικό τομέα.
Το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» αποτελεί συστατικό στοιχείο της «οικονομικής διακυβέρνησης» που προωθεί η ΕΕ, για την ισχυροποίηση της ιμπεριαλιστικής της στρατηγικής και συμπληρώνει το βαθιά αντιλαϊκό «Σύμφωνο σταθερότητας», που αφορά στους δημοσιονομικούς δείκτες στα κράτη - μέλη.
Στο σχετικό «κείμενο εργασίας» που παρουσίασαν στη Σύνοδο, για λογαριασμό του κεφαλαίου, η Α. Μέρκελ και ο Ν. Σαρκοζί, το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» περιλαμβάνει ποσοτικούς δείκτες, ενιαίους για όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, που μετρούν την πορεία υλοποίησης συγκεκριμένων ανατροπών σε τομείς όπως το Ασφαλιστικό, η φορολογία των επιχειρήσεων, τα εργασιακά, οι μισθοί κ.ά.
Φιλοδοξεί να συνδέσει άμεσα τους μισθούς με την παραγωγικότητα και μαζί με τους μισθούς να συρρικνώσει και τα άλλα δικαιώματα (συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά) που σχετίζονται με το λεγόμενο «εργασιακό κόστος». Ειδικά για το Ασφαλιστικό, προβλέπεται η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέσα από τη σύνδεσή τους με το προσδόκιμο ζωής!
Θα περιλαμβάνει ακόμα συγκεκριμένα όρια σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς δείκτες και «ποινές» σε όποιον τους υπερβαίνει, με στόχο να νομοθετηθεί η ισόβια λιτότητα σε βάρος των λαών και υπέρ του κεφαλαίου.
Το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» θα προβλέπει ακόμα συγκεκριμένο ποσοστό του ΑΕΠ το οποίο θα πρέπει αναγκαστικά να κατευθύνεται σε τομείς κρίσιμους για την κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως είναι η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού που κάθε φορά έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις, σε υποδομές αναγκαίες στην πλουτοκρατία και πάει λέγοντας.
Εξειδικεύοντας τα όσα συζητήθηκαν την Παρασκευή, ο Γ. Παπανδρέου είπε στη συνέντευξή του από τις Βρυξέλλες ότι «θα πρέπει να υπάρξει μια σύγκλιση σε σειρά ζητημάτων για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας» και αποκάλυψε ότι στη διάρκεια της Συνόδου τέθηκαν οι προτάσεις για τη «σύγκλιση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων», για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και η πρόταση για μείωση των μισθών, μέσω «της σύνδεσης των αμοιβών με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα».
Εντελώς προκλητικά, πρόσθεσε ότι «εμείς έχουμε κάνει τόσες πολλές αλλαγές, που δεν μας αγγίζουν αυτές οι προτάσεις»!
Σύμφωνα με εκτιμήσεις στο διεθνή Τύπο, προκειμένου να ξεπεραστούν οι επιμέρους διαφωνίες, η διαδικασία εφαρμογής του γαλλογερμανικού σχεδίου θα είναι αντίστοιχη με εκείνη που είχε ακολουθηθεί για τη Συνθήκη Σένγκεν. Δηλαδή, προοδευτικά τα κράτη - μέλη θα προσχωρούν στο Σύμφωνο μετά την ψήφισή του.
Με διακηρυγμένο στόχο να «απεξαρτηθεί ενεργειακά» η ΕΕ από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, αλλά και στο φόντο των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την εξασφάλιση νέων πηγών ενέργειας, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών κατέληξαν στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, με ορίζοντα το 2020.
Στις προτεραιότητες της ΕΕ, όπως αποκάλυψε και ο Ελληνας πρωθυπουργός, που τέθηκαν ήταν και η «αξιοποίηση» του κοιτάσματος φυσικού αερίου «Λεβιάθαν» του Ισραήλ (χωρίς ωστόσο να κατονομαστεί στα επίσημα κείμενα) και των άλλων κοιτασμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στο προσχέδιο των Συμπερασμάτων τονίζεται σχετικά: «Η Ευρώπη πρέπει να διαφοροποιήσει τις διαδρομές και τις πηγές ανεφοδιασμού της, με ανάπτυξη των στρατηγικών διαδρόμων για τη μεταφορά των μεγάλων όγκων του αερίου, όπως ο νότιος διάδρομος».
Στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Ενέργειας 2020», οι στρατηγικοί στόχοι που τίθενται είναι:
Προβλέπεται ακόμα η εφαρμογή μέτρων που έχουν ως στόχο την ενίσχυση της δημοσιονομικής σταθερότητας και τη δημιουργία προοπτικών ανάπτυξης, η ολοκλήρωση των λειτουργικών χαρακτηριστικών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και η συνέχιση της εφαρμογής των υπαρχόντων προγραμμάτων σε Ελλάδα και Ιρλανδία.
Με άλλα λόγια, το Ταμείο προετοιμάζεται να παίξει κεντρικό ρόλο στην ελεγχόμενη χρεοκοπία των κρατών - μελών με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη, μέσα από τη χρηματοδότηση της όποιας λύσης προκριθεί τελικά για να οδηγηθεί ένα κράτος - μέλος σε πτώχευση (ευρωομόλογα, επαναγορά ομολόγων, αναδιάρθρωση του χρέους κ.ά.).