Το μεγάλο στοίχημα της τέχνης σε όλες τις εποχές στριφογύριζε γύρω από την ουσία του ρεαλισμού και τις συμβάσεις που τον διέπουν στην απόδοση της πραγματικότητας. Οχι το ρεαλιστικό περίβλημα των πραγμάτων. Η ταινία αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να συνιστά «μέτρο» του σήμερα. Μάλιστα, το απόλυτο, την κορυφή, μέχρι να αντικατασταθεί από κάτι άλλο. Η ταινία εμφανίζεται «ενημερωμένη» (κατά την έννοια των υπολογιστών) σε εικόνα και οπτική, σε ήχους και ρυθμό, σε αισθητική αντίληψη για το μοντάζ που σπαρταράει σαν τα ψάρια τα φρεσκοψαρεμένα που προορίζονται - στην ταινία - για παστά και καπνιστά. Το σήμερα πατάει γερά στη μεγάλη κλασική παράδοση και ατενίζει το αύριο και τελεί υπό διαρκή διαμόρφωση από τις παντός είδους οπτικές προκλήσεις... Είναι μεγαλειώδης η ιδέα της κατασκευής μια δυνατής όσο τίποτα άλλο ιστορίας από το τίποτα, από την ΑΠΟΥΣΙΑ. Μπροστά στα μάτια μας δε διαδραματίζεται τίποτα. Τίποτα δε βγαίνει εκτός προδιαγεγραμμένης ρουτίνας. Ενα θανατηφόρο δυστύχημα που λαμβάνει χώρα μίλια μακριά θα γίνει η τομή στις σχέσεις των δύο ανδρών. Και αν ο νεαρός είχε την πείρα να χειριστεί την είδηση που πήρε διαφορετικά, η ιστορία θα είχε πάρει - ίσως - εντελώς διαφορετική τροπή. Δεν μου επιτρέπεται να σας πω περισσότερα παρά μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να το χάσει! Ειλικρινά!

Παίζουν: Γκριγκόρι Ντομπρίγιν, Σεργκέι Πουσκεπάλις, κ.ά.

Παραγωγή: Ρωσία (2010).