Μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1, ο πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας απέδωσε την επίθεση στο κόμμα του από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στο εξής: «Τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα προβλήματά του, τις δυσκολίες που περνάει, τα εσωτερικά του προβλήματα εννοώ, τον θεωρούν μια πολύ επικίνδυνη γι' αυτούς δύναμη. Γιατί είναι η μόνη κοινοβουλευτική δύναμη σήμερα που μπορεί, εξ αιτίας του ότι έχει προτάσεις, το ότι είναι γειτονικός χώρος με το ΠΑΣΟΚ ας το πούμε έτσι, να γίνει υποδοχέας της οργής των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Κι ακριβώς επειδή το γνωρίζουν αυτό, στοχοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ». Βεβαίως δεν χρειαζόταν να ομολογήσει ο Αλ. Τσίπρας ότι το κόμμα του γειτνιάζει, πολιτικά, με το ΠΑΣΟΚ και ότι μοιράζονται κοινές, σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις για τη διαχείριση της κρίσης. Για του λόγου το αληθές ένα ακόμα απόσπασμα απ' όσα είπε σ' αυτή τη συνέντευξη: «Σ' αυτή τη δεινή θέση που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας, σ' αυτόν τον πόλεμο που ζούμε - γιατί είναι ένας πόλεμος οικονομικός - στην πρώτη γραμμή, στο μέτωπο θα πάνε μονάχα οι μη έχοντες;». Τι λέει εδώ; Ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι κάποιοι κήρυξαν τον πόλεμο στην Ελλάδα, σαν αυτός ο πόλεμος να μην είναι ταξικός και διαρκής, σαν να μην έχει φορείς στο εσωτερικό το ντόπιο κεφάλαιο και τα κόμματά του. Μ' αυτόν τον τρόπο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απαλλάσσει την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία από τη συνενοχή της στο χτύπημα του λαού.

Και τι ζητάει; Να πάνε αντάμα στα χαρακώματα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Δουλευτές και κηφήνες. Αν αυτό δεν είναι κήρυγμα συναίνεσης δηλαδή υποταγής του λαού στην πλουτοκρατία, τότε τι είναι; Το πρόβλημα για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αφορά στο ότι δεν παρουσιάζονται να πολεμήσουν και οι «έχοντες». Μόνο που είναι αυτοί που κήρυξαν τον πόλεμο στο λαό, όχι που τον δέχονται μαζί με τον λαό. Η αστική τάξη της Ελλάδας θα βγει κερδισμένη απ' την κρίση, με ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για μεγαλύτερη κερδοφορία, αφού θα έχει απαλλαγεί από εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα του λαού. Αυτός ο πόλεμος δεν έχει κανένα «εθνικό» χαρακτηριστικό. Είναι πόλεμος ταξικός που η αστική τάξη της χώρας τον διεξάγει με μανία εναντίον της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Τούτες τις κρίσιμες ώρες, ο λαός δεν πρέπει να παραπλανηθεί από κελεύσματα υποταγής του στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, στο όνομα του να βγει δήθεν η χώρα απ' την κρίση, που η πλουτοκρατία προκάλεσε. Προς το συμφέρον του είναι να αποφασίσει τώρα με την πάλη του να χτυπήσει την εξουσία του κεφαλαίου, που ενιαία επιτίθεται σε όλους τους λαούς, γιατί αυτούς έχει για αντίπαλο.