Να αναδείξει ο λαός με την πάλη του «ένα νέο συνασπισμό εξουσίας», που όμως θα διαχειριστεί το ίδιο, παλιό και βαθιά αντιλαϊκό, σύστημα, ζήτησε ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες βράδυ σε συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ.

Η πρόταση που αναμασά με ένταση ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, ταιριάζει γάντι στην προσπάθεια των οπορτουνιστών να συνδράμουν τα αστικά κόμματα στην προσπάθειά τους να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός των τειχών και να αποτρέψουν τη ριζοσπαστικοποίησή της, προτείνοντας αλλαγές στο επίπεδο της διακυβέρνησης - διαχείρισης και όχι βέβαια στο επίπεδο της εξουσίας.

Αφήνοντας στο απυρόβλητο τον καπιταλισμό και προκειμένου να υπερασπιστεί την ψευδαίσθηση ότι στο πλαίσιό του μια φιλολαϊκή διαχείριση είναι δυνατή, κατέφυγε σε κριτική όπως «παταγώδη αποτυχία της πολιτικής τους», δυνάμεις που «δείχνουν να μην έχουν διδαχτεί τίποτα από την πρόσφατη Ιστορία (...) ανιστόρητες και ανεύθυνες ηγεσίες», όπως η «ηγεσία της Ευρώπης που αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση με περίσσευμα βλακείας και αυτοκαταστροφικής διάθεσης».

Αφού απάλλαξε την ΕΕ από την αντιλαϊκή στρατηγική της, στη συνέχεια προσπάθησε το ίδιο και για την κυβέρνηση, αποδίδοντάς της «ψυχή ξεπουλημένη στον πιο σκληρό και κυνικό νεοφιλελευθερισμό». Μάλιστα, εγκωμίασε τα κυβερνητικά στελέχη που απευθύνουν «εκκλήσεις προς τον πρωθυπουργό να σταματήσει τα ψέματα και να πει την αλήθεια», αναπαράγοντας το βολικό για την κυβέρνηση παραμύθι του «καλού» και «κακού» ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν εκπροσωπεί ταξικά συμφέροντα, αλλά ήθελε «να είναι αρεστή στις αγορές». Ομοίως, σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η Ευρωένωση δεν προασπίζεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, αλλά επιδεικνύει «κραυγαλέα αδυναμία να προστατέψει στοιχειωδώς τους λαούς από την επερχόμενη οικονομική και κοινωνική καταστροφή».

Ετσι ερμηνεύει ο οπορτουνισμός την προσπάθεια που καταβάλλει η Ευρωένωση να βγουν τα μονοπώλιά της απ' την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και να επανέλθουν σε τροχιά κερδοφορίας, απαλλαγμένα από εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Σ' αυτό το πνεύμα, η αλλαγή πορείας που ζήτησε ο Αλ. Τσίπρας είναι μία από τα ίδια. Οπως είπε, χρειάζεται μια κυβέρνηση «που θα αποφασίσει να γυρίσει την πλάτη στο μνημόνιο και στις αγορές και να ταυτιστεί με τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας που βουλιάζει». Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει μια κυβέρνηση που δε θα αγγίξει ούτε τρίχα από τα μονοπώλια και την ιδιοκτησία τους πάνω στα μέσα παραγωγής, αλλά θα εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική! Πρόκειται για επικίνδυνη αυταπάτη, που αφοπλίζει το κίνημα από τη δυνατότητα σε συνθήκες κρίσης να βλέπει πιο καθαρά τον αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Ο «νέος συνασπισμός εξουσίας», όπως διευκρίνισε ο Αλ. Τσίπρας, θα περιλαμβάνει «την αριστερά, δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ, δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας», όλους εκείνους δηλαδή που ούτε στα λόγια δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την κλεψιά απ' τους λίγους του πλούτου που ο λαός παράγει.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ο συνασπισμός θα επιβάλει: Απεμπλοκή απ' το μνημόνιο και ριζική αναδιανομή του πλούτου. Με ακλόνητα τα συμφέροντα που επέβαλαν το μνημόνιο, μεταξύ άλλων και για να βάλουν στο χέρι τα ελάχιστα ψίχουλα αυτού του πλούτου που έπαιρνε ο λαός... Ακόμα, έλεγχο και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Διακανονισμό δηλαδή των χρεών της πλουτοκρατίας που ο λαός καλείται να αποπληρώσει...

Επίσης, προτείνει κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με τράπεζες κατ' ευφημισμόν κρατικές, που θα δρουν ανταγωνιστικά με τα ιδιωτικά τραπεζικά μονοπώλια και η λειτουργία τους θα διέπεται από τους αντιλαϊκούς νόμους της ΕΕ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρύβει ότι εκεί όπου το καπιταλιστικό κράτος παρενέβη για να διασώσει ιδιωτικές τράπεζες «κρατικοποιώντας» τες, οι όροι με τους οποίους αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι - καταναλωτές δεν άλλαξαν ούτε στο ελάχιστο προς το καλύτερο.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στο λαό «ανάπτυξη», κρύβοντας ότι αυτή έχει ταξικό πρόσημο και το ποιον ωφελεί εξαρτάται από το ποιος έχει τα μέσα παραγωγής στην ιδιοκτησία του. Τέλος, σε μια προσπάθεια να τονώσει την αυτοπεποίθηση του ακροατηρίου του, ισχυρίστηκε ότι αν κάποιος προσγειωνόταν στην Ελλάδα θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» και οικειοποιήθηκε τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, για τους οποίους δεν έχουν κουνήσει ούτε το δάχτυλό τους, λέγοντας: «Αν μας κατηγορούν ότι υψώνουμε τις σημαίες των κοινωνικών αντιστάσεων, αντί να παζαρεύουμε τη συμμετοχή μας σε κυβερνήσεις υποτιθέμενης εθνικής σωτηρίας, ναι, φταίμε».