Αναδεικνύονται οι τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών (και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) που αρνούνται ακόμη και να εξαγγείλουν τα απαραίτητα έργα και μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας ώστε να ελαχιστοποιηθούν και να αποφευχθούν οι τραγικές επιπτώσεις των σεισμών.

Διαχρονικά, όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν μια εγκληματική πολιτική που αντιμετωπίζει και την αντισεισμική προστασία με τους ανάλγητους νόμους της ελεύθερης αγοράς και σύμφωνα με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και όχι με γνώμονα τις ανάγκες και την ασφάλεια της λαϊκής οικογένειας.

Η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης και η κερδοσκοπία πάνω της οδηγούν σε άναρχη δόμηση, μεγάλες οικιστικές πυκνότητες, εντατική χρήση της γης, στην έλλειψη προγραμμάτων λαϊκής στέγης... Τελικά γίνεται πλέον φανερό και σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής στηρίζεται στην «ελεύθερη» αγορά, στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό, τον οποίο υπηρετούν πιστά.

Η αντισεισμική προστασία και θωράκιση των δημοσίων έργων και κατασκευών δεν μπορεί να εξεταστεί αποκομμένα και αποσπασμένα:

-- Από το συνολικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται η παραγωγή των δημοσίων έργων σε όλες τις φάσεις τους (δηλαδή, το σχεδιασμό και την επιλογή των προτεραιοτήτων, τον προγραμματισμό, τη μελέτη, την κατασκευή, τη χρηματοδότηση, την επίβλεψη και τη συντήρηση).

-- Από τη διαδικασία με την οποία τα έργα αυτά ανατίθενται και διανέμονται.

Στις σημερινές συνθήκες όλες οι φάσεις στη διαδικασία παραγωγής των δημοσίων έργων χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι το δημόσιο έργο είναι εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό. Αλλωστε, δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού οι σχέσεις των συντελεστών του συστήματος παραγωγής των δημοσίων έργων (μελετητής, κατασκευαστής, το Δημόσιο σαν κύριος του έργου) καθορίζονται από το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού στη χώρα μας και ρυθμίζονται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Την κατασκευή των δημοσίων έργων την ελέγχουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, οι οποίοι ισχυροποιούνται ολοένα και περισσότερο με τις νομοθετικές ρυθμίσεις του προηγούμενου διαστήματος, σε μια προσπάθεια επιτάχυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στον κλάδο των κατασκευών και εδραίωσης του πρωταγωνιστικού ρόλου των τραπεζών.

Αυτή η κατάσταση έχει διαμορφώσει εκτός των άλλων αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα και την ασφάλεια των δημοσίων έργων. Και αυτό γιατί συνήθως έχουμε να κάνουμε με μελέτες ψευδεπίγραφες, με οικονομικές υπερβάσεις δραματικές στη φάση της εκτέλεσης των έργων, με εικονικές εκτελέσεις, με τυπική παρακολούθηση και παραλαβή από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες.

Επίσης οι ΣΔΙΤ και οι διάφορες μορφές παραχώρησης, επιδρούν αρνητικά στον προγραμματισμό και την ιεράρχηση των έργων σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες και οδηγούν στην αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ο εργαζόμενος θα πληρώνει διπλά σαν χρήστης και σαν φορολογούμενος, διασφαλίζοντας εκ των προτέρων την πλήρη χρηματοδότηση και την κερδοφορία των δήθεν συγχρηματοδοτούμενων έργων, της λεγόμενης «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».

Σε αυτό το κλίμα, σε αυτό το οικονομικό σύστημα ο αντισεισμικός έλεγχος των δημοσίων έργων που εκτελούνται δεν έχει προτεραιότητα. Και πολύ περισσότερο δεν αποτελεί προτεραιότητα η αντισεισμική προστασία και θωράκιση της χώρας μας, που είναι ένα τεράστιο έργο υποδομής σε σχέση με τα μεγάλα έργα (λιμάνια, γέφυρες, δρόμοι κλπ) που προσπαθεί η κυβερνητική προπαγάνδα να παρουσιάσει σαν μοναδικά.