Χρονιά θλιβερού απολογισμού για τους αγροτοκτηνοτρόφους αποτελεί και το 1999. Η θέση τους επιδεινώθηκε ως αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των νέων καταστροφικών μέτρων που αποφασίστηκαν στη διάρκεια του έτους. Τούτο δεν αποτυπώνεται μόνο από τη συνέχιση των αγώνων των αγροτών, αλλά και από την ίδια την πραγματικότητα. Οι τιμές στα αγροτικά προϊόντα συνέχισαν την κατιούσα, σε όφελος των κερδοσκοπικών συμφερόντων των εμποροβιομηχάνων. Και το αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τα προσωρινά στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, που προβλέπουν μείωση του αγροτικού εισοδήματος σε πραγματικές τιμές για το 1999 της τάξης του 2% σε σύγκριση με το 1998. Κι αυτό αν συνδυαστεί με την αύξηση του κόστους παραγωγής, τότε η μείωση του αγροτικού εισοδήματος γίνεται στην πραγματικότητα ακόμα μεγαλύτερη, ενώ ακόμα μεγαλύτερα έγιναν και τα χρέη το αγροτών προς την ΑΤΕ, τα οποία καθόλου δε μετρίασαν οι ψευτορυθμίσεις της κυβέρνησης.

Κι ενώ τα πράγματα για τον αγροτικό τομέα πήγαν από το κακό στο χειρότερο, η κυβέρνηση επιχείρησε να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο. Τις ακόμα χειρότερες εξελίξεις που αποφασίστηκαν μέσα στο χρόνο αυτό στις Βρυξέλλες, με κορυφαίο παράδειγμα τις καταστροφικές αποφάσεις της «Ατζέντα 2000» που πάρθηκαν ενόψει των επικείμενων ολέθριων αποφάσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) τις βάφτισε ως εθνική επιτυχία, με μοναδικό σκοπό να ρίξει στάχτη στα μάτια των αγροτών. Το ίδιο ίσχυσε και με μια σειρά ακόμα καταστροφικών μέτρων που προώθησαν τα επιτελεία των Βρυξελλών για μια σειρά προϊόντων με τρανταχτό παράδειγμα το βαμβάκι.

Μπρος στη δραματική κατάσταση που διαμορφώθηκε μέσα στο 1999 για τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους η κυβέρνηση με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό, το έριξε στις προεκλογικές ψευτοπαραχολογίες από τον Σεπτέμβρη, με σκοπό τη δημιουργία ψεύτικων ελπίδων και τον αποπροσανατολισμό του αγροτικού κόσμου και βέβαια την απροκάλυπτη ψηφοθηρική εκμετάλλευση. Ομως από την άλλη με τις ευλογίες της κυβέρνησης συνεχίστηκε η πολιτική δικαστικής τρομοκρατίας σε βάρος των αγροτών, παρά την υποτιθέμενη νομοθετική ρύθμιση που ψηφίστηκε ομόφωνα στη Βουλή για παραγραφή των δήθεν αδικημάτων που διέπραξαν οι αγωνιζόμενοι αγρότες. Στην προκειμένη περίπτωση, κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η μαζική καταδίκη 160 αγωνιστών αγροτών τον περασμένο Νοέμβρη από το «αγροτοδικείο» της Καρδίτσας.

Η πολιτική της κυβέρνησης μέσα στο 1999, απέδειξε -και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά- ότι εξακολουθεί να παραμένει υποτελής στις απαιτήσεις των πολυεθνικών συμφερόντων και των αξιώσεων των ντόπιων εμποροβιομηχάνων. Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση που προβλέπει και ένταση της επίθεσης σε βάρος των αγροτών της χώρας κινείται, εκτός των άλλων, και η ψήφιση τον Αύγουστο στη Βουλή του νόμου για τη σύσταση των διεπαγγελματικών οργανώσεων και το σχέδιο νόμου που ανακοινώθηκε στα μέσα του Νοέμβρη και προβλέπει τη μετατροπή των αγροτικών συνεταιρισμών σε ΑΕ, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και εμποροβιομήχανοι! Και το εύρωσενάριο που ακολούθησε και αυτό το χρόνο η κυβέρνηση, αλλά δεν το ομολογεί επίσημα, είναι η ένταση της πολιτικής ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών και η καθιέρωση των νεοτσιφλικάδων - επιχειρηματιών μεγαλοαγροτών.