Οκτώ χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Λιβύη. Στη μεθόριο του Ρας Ατζντίρ. Η άμμος στροβιλίζεται από τον έντονο άνεμο και κατακλύζει τα πάντα: τη μύτη, τα μάτια, το στόμα. Την αναπνέεις και τη μασάς. Εκεί, δεξιά και αριστερά, μιας ατελείωτης ευθείας, στην έρημο, που φάνει μέχρι εκεί που πάει το βλέμμα, έχουν στηθεί χιλιάδες σκηνές. Είναι οι τρεις από τους πέντε προσφυγικούς καταυλισμούς που φιλοξένησαν και φιλοξενούν χιλιάδες ψυχές: όλους εκείνους που για να γλιτώσουν από τις βόμβες της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη γειτονική Λιβύη και τις συγκρούσεις που τη συνοδεύουν, αναζήτησαν καταφύγιο στη γειτονική Τυνησία και συνολικά υπολογίζονται, από το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, σε περισσότερους από 398.000 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους άνδρες, ξένους εργάτες αλλά και Λίβυους.

Στο Ρας Ατζντίρ, οι πρώτες μέρες της μεγάλης φυγής περιγράφονται με τραγικά χρώματα από τους υπευθύνους των τριών καταυλισμών: έναν, μικρότερης δυναμικότητας, που στήθηκε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έναν που λειτουργεί ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και έναν τρίτο, τον μεγαλύτερο υπό την επωνυμία Σούσα, που λειτουργεί ο ΟΗΕ. Τους πρόσφυγες υποδέχονταν Τυνήσιοι νοσηλευτές (σαν διασώστες) και μετά την παροχή πρώτων βοηθειών και την αξιολόγηση της υγείας τους (κάτι που σταμάτησε το ξέσπασμα επιδημιών χολέρας, τύφου κ.ά.) μοιράζονταν στους καταυλισμούς που βρίσκονται υπό τη διαρκή επίβλεψη του τυνησιακού στρατού. Καταλυτική υπήρξε η συνεισφορά των ίδιων των Τυνήσιων που έσπευσαν να προσφέρουν ό,τι μπορούσαν καθημερινά και μάλιστα αρκετοί δέχτηκαν να φιλοξενήσουν οικογένειες προσφύγων στα σπίτια τους.

Ορισμένοι πρόσφυγες, κυρίως εργάτες από την Ασία, επέστρεψαν γρήγορα στην πατρίδα τους μετά από παρέμβαση των κυβερνήσεών τους. Εντούτοις, οι Λίβυοι υπήκοοι αλλά και υπήκοοι, κυρίως, από τη Σομαλία, την Ερυθραία, και την Ακτή Ελεφαντοστού, εγκλωβίστηκαν στους καταυλισμούς καθώς ζητούν να τους δοθεί καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα, επιμένοντας ότι αν επιστρέψουν στις πατρίδες τους κινδυνεύει η ζωή τους. Παράλληλα, όπως εξηγούν μέλη οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στους καταυλισμούς, η καθημερινή συμβίωση ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα, θρησκεία και οικογενειακή κατάσταση, οι οποίοι, συνολικά, βρίσκονται υπό κατάσταση μεγάλου στρες, δεν είναι διόλου εύκολη. Τα περιστατικά έντασης μέχρι και συγκρούσεων πολλά.

Το πλέον πρόσφατο και σοβαρότερο σημειώθηκε, μόλις δύο 24ωρα, μετά την επίσκεψή μας στο Ρας Ατζντίρ. Ενας καβγάς μεταξύ προσφύγων πήρε διαστάσεις, βγήκαν μαχαίρια, σκηνές πυρπολήθηκαν και τουλάχιστον 5 πρόσφυγες σκοτώθηκαν ενώ δεκάδες τραυματίστηκαν. Ακολούθησαν τουλάχιστον δύο ημέρες έντασης καθώς οι πρόσφυγες για να διαμαρτυρηθούν για το τέλμα που υπάρχει στις αιτήσεις τους να μην επιστρέψουν στις χώρες τους και ν' αναζητήσουν αλλού δουλειά, έθεσαν σε ομηρία το προσωπικό και απέκλεισαν το δρόμο, που αποτελεί κύρια εμπορική αρτηρία ανάμεσα σε Λιβύη και Τυνησία, πυροδοτώντας σειρά αντιδράσεων στην τυνησιακή περιοχή Μπεν Γκουερντιάν, η οποία έχει υποστεί σοβαρές οικονομικές απώλειες από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη γείτονα χώρα. Σημειώθηκαν νέες συγκρούσεις κατά τις οποίες σκοτώθηκαν τουλάχιστον άλλοι δύο πρόσφυγες ενώ ο καταυλισμός Σούσα, ο οποίος είχε δυνατότητα φιλοξενίας περισσοτέρων των 18.000 ανθρώπων και ο ΟΗΕ στόχευε να τον μετατρέψει σε σταθερό προκειμένου να μπορεί ν' ανταποκριθεί σε νέο προσφυγικό τσουνάμι, καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς με εκατοντάδες πρόσφυγες να βρίσκονται πλέον διάσπαρτοι στην έρημο.