Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τις εκλογές σαν ένα όπλο που αν ο λαός το χρησιμοποιήσει σωστά, μπορεί να καταφέρει ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, να δώσει ώθηση στην πάλη για την ανατροπή του. Αυτά το ΝΑΡ κάνει πως δεν τα καταλαβαίνει, επειδή το ίδιο έχει κοντόφθαλμη στρατηγική, που δε φτάνει πέρα από την αλλαγή στο επίπεδο της διακυβέρνησης. Οσο για τους αγώνες, πάει πολύ να κουνάει το δάκτυλο στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Γιατί η δράση τους σε κάθε μικρή και μεγάλη αγωνιστική εργατική και άλλη κινητοποίηση, είναι καθοριστική. Γιατί έχουν επιδράσει αποφασιστικά στην οργάνωση πάνω από 20 απεργιών τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ασκώντας πίεση και σ' αυτή την εργοδοτική-κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την οποία κάποτε φλερτάριζαν. Από σήμερα ξεκινάει μια 48ωρη απεργία στην κήρυξη της οποίας είχε καθοριστική συμβολή το ΠΑΜΕ. Από τα χαράματα, οι κομμουνιστές δίνουν τη μάχη της περιφρούρησης στους τόπους δουλειάς, εκεί που ανθεί η εκμετάλλευση και ριζώνει η ταξική αναμέτρηση. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια οι ΝΑΡίτες που προτείνουν διέξοδο μια άλλη αστική ριζοσπαστική αντιμνημονιακή κυβέρνηση, που θα αρνηθεί τάχα να πληρώσει το χρέος, που θα φύγει από την ΕΕ, που θα κάνει έλεγχο στις τράπεζες, ως ενδιάμεσο κρίκο στην αντικαπιταλιστική ανατροπή, φλερτάροντας τώρα με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, σαν την ΚΟΕ και το «μέτωπο του Αλαβάνου». Αστική λύση με αντικαπιταλιστική φρασεολογία...