Η αστική τάξη στις διάφορες πολιτικές εκπροσωπήσεις της δεν κρύβει λόγια. Την ίδια ώρα που εκβιάζει το λαό για να περάσει το "μεσοπρόθεσμο", κάνει καθαρό ότι με τη μια ή την άλλη διαχείριση της κρίσης το μόνο που θέλει είναι η σωτηρία των καπιταλιστών. Χαρακτηριστικές οι προτάσεις που διατυπώνονται ως προτάσεις της ΝΔ με το κύριο άρθρο στον «Ελεύθερο Τύπο», προτάσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι γραμμένες και στο «Εθνος» σαν ρεπορτάζ για την τρέχουσα κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Οι αντιθέσεις τους αναδεικνύονται ως μια ενδοοικογενειακή υπόθεση.

Εδώ όμως που έχουν φτάσει τα πράγματα το αίτημα περί καλύτερης αυτής ή της άλλης διαχείρισης είναι περσινά ξινά σταφύλια. Το διαδηλώνουν με μύριους τρόπους οι εργάτες που απεργούν. Το διαδηλώνουν οι αυταπασχολούμενοι και οι φτωχομεσαίοι αγρότες. Το διαδηλώνουν σπουδαστές και φοιτητές, οι γυναίκες εργάτριες, μάνες, σύζυγοι. Ολοι αυτοί που αρνούνται και δικαίως να πληρώσουν μια κρίση που δεν είναι δική τους, είναι κρίση του καπιταλισμού, κρίση του κεφαλαίου.

Στην αντιπαράθεση των καπιταλιστών υπάρχουν και θύματα. Το παζάρι αφορά στο ποιος, πόσο, πότε θα πάθει αυτή ή την άλλη ζημιά. Για τα λαϊκά στρώματα αυτό είναι αδιάφορο. Για τα λαϊκά στρώματα το κύριο είναι την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία. Οι απειλές και η εκβιασμοί για χρεοκοπία επιστρέφονται. Γιατί η χρεοκοπία είναι ήδη εδώ, τη ζει το κάθε νοικοκυριό. Οι καπιταλιστές λένε πως αυτό δεν φτάνει. Πρέπει και να συμφωνήσουν οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων πως για δεκαετίες θα ζούνε έτσι. Για να μπορέσουν να τα φέρουν βόλτα οι καπιταλιστές.

Ε, ο λαός έχει κι άλλη επιλογή. Αυτή που εύστοχα λέει το σύνθημα: «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά»!

Το φώναξαν χτες οι απεργοί την ώρα που από τα μεγάφωνα της απεργιακής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα ανακοινώνονταν ο απολογισμός της απεργίας. Οταν ανακοινώθηκε πως σε δεκάδες χώρους από τις 3 τη νύχτα δόθηκε με επιτυχία η μάχη και το ταξικό κίνημα απέδειξε πως ο καπιταλιστής δεν μπορεί χωρίς τους εργάτες, ενώ αντίθετα οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά.

Αυτή τη συνείδηση που διαμορφώνεται στο χώρο της πραγματικής αντιπαράθεσης, στους χώρους δουλειάς, προσπαθούν να αποφύγουν ή να καθυστερήσουν όσοι από προχτές έλεγαν στα κανάλια «πηγαίνετε στην πλατεία αλλά μην παρεμποδίζετε τη λειτουργία των επιχειρήσεων».

Στη πλατεία οι γνωστοί βαλτοί όταν εμφανίστηκε η απεργιακή πορεία έκαναν ευθέως καθαρό ότι ενοχλήθηκαν σφόδρα από την παρουσία του οργανωμένου ταξικού κινήματος. Δε θέλουν οργανωμένη την εργατική τάξη, δε θέλουν οργανωμένο ταξικό κίνημα. Θέλουν να οργανώνουν την οργή έτσι που να γίνεται και αυτή εμπορεύσιμη, αξιοποιήσιμη από τον καπιταλισμό.

Από κοντά εμφανίστηκαν και οι πασίγνωστοι «άγνωστοι», τόσο όσο χρειάζονταν για να σβήσει τηλεοπτικά η εικόνα της απεργίας. Και ως διά μαγείας εξαφανίστηκαν όταν ήρθε η ώρα να εμφανιστεί η πλατεία χωρίς απεργούς. Και μετά απ' αυτό στο «Αλτερ» η Μακρή ρωτούσε αν μπορούσε να αποδείξει το ΠΑΜΕ ότι η δράση των «αγνώστων» ήταν προβοκάτσια...

Δεν ξέρουμε αν ο Πάγκαλος δρα ως «μπουλντόγκ του πρωθυπουργού» όπως έγραψε ο Μ. Ιγνατίου στη χτεσινή «Ημερησία». Το σίγουρο είναι πως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με τανκς προσπάθησε να ενισχύσει τον εκβιασμό. Και όπως έδειξε η επόμενη μέρα, σ' αυτή την προσπάθεια δεν είναι μόνος του. Οχι μόνο γιατί τον κάλυψε η κυβέρνηση, αλλά και γιατί το σχετικό σκονάκι άρχισε ήδη να κάνει το γύρο. Χαρακτηριστικά τα δύο άρθρα σε «ΝΕΑ» και «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το λαϊκό τσάκισμα του εκβιασμού. Βήμα μπροστά είναι μόνο η πάλη του λαού για μια οικονομία που θα τον υπηρετεί. Στο σχέδιο για μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού αντιπαρατάσσουμε το σχέδιο για τη λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία. Σ' αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα η αντιπαράθεση. Καμιά απειλή για πτώχευση δεν πρέπει να τρομοκρατεί το λαό που όταν οργανώνεται με στόχο την ανατροπή των δυναστών του, τότε μπορεί και να τους ανατρέψει. Η απεργία που συνεχίζεται και σήμερα κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ δείχνει και το πεδίο της αντιπαράθεσης και το δρόμο που πρέπει να πάρουν τα πράγματα για να δει προκοπή ο λαός.