«Η εικόνα που παρουσιάζει πλέον η κυβέρνηση είναι τουλάχιστον κωμική. Αντί να τηρήσουν έστω τα προσχήματα και να προσπαθήσουν να κυβερνήσουν, το ένα μετά το άλλο τα στελέχη προσπαθούν να πείσουν τη Ν.Δ. να δεχτεί να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ (...) είναι σαφές πως οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι υπουργοί θα αντιμετωπίσουν τεράστιο πρόβλημα επανεκλογής τους στο Κοινοβούλιο σε περίπτωση εκλογών (...) η μόνη λύση πλέον για να γλιτώσουμε από αυτόν το θίασο δεν είναι ούτε η συναίνεση, αλλά ούτε η συγκυβέρνηση. Είναι οι εκλογές. Ας κάνει λοιπόν ο πρωθυπουργός που κόπτεται τόσο για τα δημοψηφίσματα το καλύτερο δημοψήφισμα για τον τόπο. Και ας αποφασίσει η ελληνική κοινωνία» (από άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Ο ψευτοκαυγάς ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για τα επιμέρους, στο πλαίσιο της διαχείρισης (...) δεν εκκινεί από ουσιώδεις πολιτικές διαφορές. Στη βασική κατεύθυνση και τα δύο αυτά κόμματα συμπίπτουν απολύτως, στέκονται πλάι πλάι απέναντι στο λαό. Ανομολόγητος στόχος της μεταξύ τους διαπάλης είναι το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στο υπό αναμόρφωση πολιτικό σκηνικό (...) στη βάση της παραδοχής ότι η κάλπη δε θα αναδείξει μονοκομματική κυβέρνηση, άρα η συνεργασία των αστικών πολιτικών κομμάτων θα τεθεί εκ των πραγμάτων, τα επιτελεία και οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης ευελπιστούν οι εκλογές να αποτελέσουν τον εμβρυουλκό της επιδιωκόμενης συναίνεσης. Με την ελπίδα, ταυτόχρονα, όπως γράφτηκε στον αστικό Τύπο, και να εκτονώσουν "μια φορτισμένη και θυμωμένη κοινωνία" (...) Απέναντι σ' αυτή τη "θυμωμένη κοινωνία", η πλουτοκρατία θέλει παραταγμένο σύσσωμο το πολιτικό της προσωπικό, σε ενιαίο μέτωπο, αποφασισμένο να προωθήσει πάση θυσία την πολιτική που διασφαλίζει τα συμφέροντά της, τσακίζοντας το λαό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ, που δρα στην κατεύθυνση οργάνωσης και ανάπτυξης της λαϊκής πάλης» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).