Εν ολίγοις, αν αλλάξουμε κυβέρνηση, αν αντικαταστήσουμε τον «εξαφανισμένο» με έναν δραστήριο πρωθυπουργό, χωρίς τίποτα άλλο να αλλάξει, όλα θα φτιάξουν, όλα θα διορθωθούν κι ο λαός θα ζήσει ζωή χαρισάμενη και μάλιστα με τις ευλογίες της ευρωένωσης των μονοπωλίων. Και μετά ξυπνήσαμε. Επιστροφή στην οδυνηρή πραγματικότητα. Που θα παραμένει τέτοια, μέχρι τη στιγμή που ο λαός με την πάλη του θα επιβάλει βαθιές, ριζικές αλλαγές. Οχι στο «φαίνεσθαι», αλλά στο «είναι». Ανατρέποντας την εξουσία που εκπροσωπεί η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός και την ιδιοκτησία της στα μέσα παραγωγής. Κάνοντάς τα δική του ιδιοκτησία και θέτοντάς τα σε κίνηση για τις δικές του ανάγκες. Οικοδομώντας μια άλλη, λαϊκή εξουσία, με απόφαση να δρομολογήσει μια ανάπτυξη που τα αποτελέσματά της θα καταλήγουν στο λαό και όχι στις τσέπες των πλουτοκρατών. Ωραία είναι η αφήγηση του οπορτουνισμού. Χαϊδεύει τ' αυτιά, αλλά αποκοιμίζει τα μυαλά όσων την παίρνουν τοις μετρητοίς. Τίποτα δεν προχώρησε ποτέ προς τα εμπρός και ποτέ το νέο δεν κατατρόπωσε το παλιό, δίχως αγώνες, ρήξη, σύγκρουση. Αυτή είναι η αλήθεια. Κι όσοι την αποσιωπούν, την κρύβουν απ' το λαό, του προσφέρουν τις χειρότερες των υπηρεσιών.