Τη στιγμή που εδώ και δεκαετίες οι ελληνικές επαγγελματικές ομάδες μπάσκετ θυμίζουν... ΟΗΕ με πληθώρα ξένων (κοινοτικών και μη) στη σύνθεσή τους, αποτέλεσμα των πρακτικών και των λογικών που επιβάλλουν οι νόμοι της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, μια απόφαση της πολιτείας που αφορά στις ερασιτεχνικές κατηγορίες και στα πρωταθλήματα των ακαδημιών προκαλεί πολλά ερωτήματα και απορίες,

Η συγκεκριμένη αφορά στον αριθμό αλλοδαπών παιχτών που μπορεί να εγγράφει στο φύλλο αγώνα κάθε σύλλογος και σύμφωνα με αυτή ο αριθμός τους δεν μπορεί να ξεπερνά τον έναν αθλητή. Μια απόφαση με τραγικές συνέπειες αφού στην ουσία στερεί το δικαίωμα στην άθληση σε αρκετά παιδιά μεταναστών.

Μάλιστα, το θέμα ανέδειξε πριν λίγο καιρό η ιστοσελίδα που ασχολείται με θέματα μπάσκετ, «basketblog.gr», παρουσιάζοντας την Ειδική Προκήρυξη Πρωταθλήματος Παίδων - Εφήβων της ΕΣΚΑ για την περίοδο 2011-'12. Σε αυτήν αναφερόταν το εξής εντυπωσιακό: «Στο φύλλο αγώνα η κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να δηλώσει μέχρι δώδεκα (12) καλαθοσφαιριστές, εκ των οποίων μόνο ένας μπορεί να μην είναι ελληνικής υπηκοότητας, ομογενής, καθώς και αλλοδαπός καλαθοσφαιριστής, του οποίου το δελτίο αθλητικής ιδιότητας έχει εκδοθεί από την ΕΟΚ, πριν την συμπλήρωση του 15ου έτους της ηλικίας του (άρθρο 1 παρ. 3 της Υπουργικής Απόφασης 6439/Β/2002).

Οπως φαίνεται από την ανάγνωση του κανονισμού, το συγκεκριμένο σημείο στηρίζεται σε Υπουργική Απόφαση του 2002 και με βάση αυτό κάτι αντίστοιχο εφαρμόζεται και σε άλλα αθλήματα (όπως, π.χ., το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο). Κάτι που φυσικά κάθε άλλο παρά αθώο μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου το κλίμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού εντείνεται συνεχώς και αποτελεί πρόσφορο έδαφος για εκμετάλλευση και χειραγώγηση συνειδήσεων.

Ωστόσο, εκείνο που πραγματικά προκαλεί απορίες είναι πώς είναι δυνατόν να εφαρμόζεται αυτή η απόφαση σήμερα, που είναι γνωστό ότι σε αρκετές ομάδες της Αθήνας, και ιδιαίτερα σε αυτές του κέντρου, συμμετέχουν αρκετά παιδιά μεταναστών. Σε περιοχές όπως η Κυψέλη, τα Πατήσια, οι Αμπελόκηποι, τα Εξάρχεια ζουν και εργάζονται χιλιάδες οικογένειες μεταναστών και φυσικά τα παιδιά τους βρίσκονται να συμμετέχουν σε ομάδες της περιοχής. Παιδιά που έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει στην Ελλάδα, πάνε σχολείο ή εργάζονται (όπως και οι γονείς τους) και θέλουν να ασκήσουν το δικαίωμα στην άθληση. Μάλιστα, όσον αφορά στο τελευταίο, για πολλά από τα εν λόγω παιδιά ο αθλητισμός αποτελεί τη διέξοδο από τις δύσκολες συνθήκες που στις περισσότερες των περιπτώσεων βιώνουν. Παρ' όλα αυτά με την απόφασή της η ελληνική πολιτεία δημιουργεί παιδιά και αποπαίδια θεωρώντας ως παιδιά ενός... κατώτερου θεού τα συγκεκριμένα άτομα.