Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στον καπιταλισμό δεν υπάρχει, η οριστική εξάλειψη των κρίσεων, άρα και των βασάνων του λαού, μόνο με την ανατροπή του καπιταλισμού και το σοσιαλισμό μπορεί να επιτευχθεί

Αυτά γράφει στο «Βήμα της Κυριακής» 2/10/2011 ο Ν. Μαραντζίδης. Είναι ένας καθηγητής απ' αυτούς που έχουν αναλάβει την προπαγάνδα στήριξης του καπιταλισμού, που έχει εντάξει τον εαυτό του στους πολέμιους της ταξικής πάλης και στους πρωταγωνιστές της διαστρέβλωσης της Ιστορίας. Ετσι βρήκε αφορμή για αντικομμουνισμό και συκοφάντηση του σοσιαλισμού, με ψέματα και αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις.

Γράφει, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ δεν έχει «εναλλακτικές προτάσεις για έξοδο από τη χρεοκοπία». Γιατί το γράφει ενώ ξέρει ότι το ΚΚΕ έχει πολιτική πρόταση διεξόδου; Μα γιατί ως υπερασπιστής του καπιταλισμού είναι εχθρός της στρατηγικής του ΚΚΕ, ακριβώς επειδή το ΚΚΕ δεν έχει στρατηγική διαχείρισης του καπιταλισμού, αλλά ανατροπής του. Χυδαιολογεί κατά του σοσιαλισμού και του ΚΚΕ, μιλώντας για «ολοκληρωτισμό» και «ανελευθερία», γιατί δεν έχει πολιτικά επιχειρήματα στήριξης της αστικής πολιτικής που εξαθλιώνει το λαό. Λέει χοντρά ψέματα ως προς την «εξαθλίωση» στο σοσιαλισμό, όπου η ανεργία είχε εξαλειφθεί, το μέλλον των παιδιών ήταν εξασφαλισμένο, η λαϊκή κατοικία επίσης, υπήρχε δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, δημιουργικός ελεύθερος χρόνος κλπ., αλλά και ως προς την πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Γράφει πως το ΚΚΕ με την πολιτική του δε θέλει να «αυξήσουν οι φτωχοί άνθρωποι τα εισοδήματά τους». Αλλο μεγάλο ψέμα και συκοφαντία. Και ποια πολιτική πασχίζει για την αύξησή τους, σύμφωνα με τον Ν. Μαραντζίδη, αφού η πολιτική του ΚΚΕ τους φτωχαίνει; Προφανώς αυτή της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. Δηλαδή η δραστική μείωση μισθών στα 500 ή στα 625 ευρώ, των συντάξεων, το κόψιμο των επιδομάτων ανεργίας και άλλων κοινωνικών επιδομάτων, το κόψιμο φαρμάκων και ιατρικών εξετάσεων σε εργαζόμενους, συνταξιούχους, η ραγδαία αύξηση της ανεργίας, οι απολύσεις στο Δημόσιο, η μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ, η γενικευμένη φοροληστεία με τα χαράτσια αυξάνουν τα εισοδήματα των φτωχών ανθρώπων; Γιατί για την αναγκαιότητα εφαρμογής αυτής της πολιτικής προπαγανδίζει, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι με την πολιτική του και τη δράση του οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση. Λέει με άλλα λόγια «κάτσε στ' αυγά σου», μην παλεύεις και βάζεις εμπόδια στην πολιτική που σου καταστρέφει τη ζωή, μην αγωνίζεσαι για την ανατροπή της όπως προβάλλει το ΚΚΕ γιατί θα φτωχύνεις, και αυτό όταν ήδη έχεις εξαθλιωθεί. Παρουσιάζει το σοσιαλισμό ως σύστημα «εξαθλίωσης», ασκώντας ιδεολογική τρομοκρατία στο λαό προκειμένου να υποταχτεί στην πολιτική σωτηρίας του κεφαλαίου και ενίσχυσής του για να βγει από την κρίση, εννοώντας ότι θα έρθει καπιταλιστική ανάπτυξη που θα συμβάλει στο ξεπέρασμα της εργατικής, της λαϊκής φτώχειας. Αλλά τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν και στην όποια ενδεχόμενη ανάπτυξη στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Η αστική πολιτική πράγματι πασχίζει να αυξήσει τον πλούτο, όχι των φτωχών ανθρώπων, αλλά των μεγαλοεπιχειρηματιών μέσα από τη χρεοκοπία του λαού. Ο κύριος καθηγητής μιλά για πολιτική εξόδου από τη χρεοκοπία, αλλά σε όφελος του κεφαλαίου. Είναι οπαδός των αναδιαρθρώσεων, που κάνουν πάμφθηνη την εργατική δύναμη, της απαλλαγής του κράτους από κάθε υποχρέωση παροχής στους εργαζόμενους αναγκαίων γι' αυτούς υπηρεσιών στην Εκπαίδευση, στην Υγεία, στην Πρόνοια κλπ. Ζητήματα που στο σοσιαλισμό ήταν λυμένα.

Τι δεν είχε στο σοσιαλισμό; Κηφήνες μεγαλοεπιχειρηματίες που απομυζούν το μόχθο του λαού και πλουτίζουν. Αυτό «πονάει» τον κύριο καθηγητή και την τάξη του, γι' αυτό και προπαγανδίζει ότι «η εξαφάνιση του ιδιωτικού πλούτου» φέρνει «ανελευθερία και εξαθλίωση», ότι η στρατηγική του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, την κοινωνία χωρίς καπιταλιστές, θα οδηγήσει στη φτώχεια. Τους καπιταλιστές με βάση το σημερινό τους πλούτο πράγματι θα τους φτωχύνει. Θα ζουν δουλεύοντας όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Να, γιατί μιλά για «εξαθλίωση στο όνομα της ισότητας».

Λέει επίσης για «οικονομικά της εξαθλίωσης του κουβανέζικου Σοσιαλισμού». Και το λέει για ένα λαό μιας χώρας που δεν έχει ανεργία, που έχει δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, εξασφαλισμένη σύνταξη κλπ. και μάλιστα με επίπεδο παροχής υπηρεσιών από τα υψηλότερα στον κόσμο. Μια χώρα με οικονομικό αποκλεισμό από τον «ελεύθερο καπιταλισμό» του Ν. Μαραντζίδη, όταν όλα αυτά αυτά δεν έχουν κατακτηθεί για τους λαούς των καπιταλιστικών χωρών. Εδώ ο κύριος καθηγητής ξεπερνά κάθε όριο ψέματος και αντικομμουνισμού.

Τέλος, για την κατασυκοφάντηση της γραμμής του ΚΚΕ για ανυπακοή και απειθαρχία στην πολιτική που σκοτώνει τη ζωή της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Τους «πονάει» γιατί το οργανωμένο λαϊκό κίνημα ανασυντάσσεται κόντρα στο κεφάλαιο και πασχίζουν να το ανακόψουν. Αυτή είναι και η αδυναμία τους. Η δυσκολία διαχείρισης της κρίσης, το γεγονός ότι πυκνώνουν οι λαϊκές δυνάμεις που εντάσσονται στην ταξική πάλη, σε συνδυασμό με το ότι το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται στις εκτιμήσεις του, στις προβλέψεις του, στη γραμμή του, επομένως η πολιτική του έχει δυναμική εργατικής λαϊκής συσπείρωσης. Κόντρα στην πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων που πασχίζει να θωρακίσει ο κύριος καθηγητής. Ξέρει, όπως και οι αστοί, ότι ο λαός δεν είπε ακόμη την τελευταία του λέξη.