Ηταν το βράδυ της έλευσης του ευρώ στην Ελλάδα. Με τον κύριο Σημίτη, πρωθυπουργό τότε, να ποζάρει πανευτυχής, αφού είχε ήδη κάνει την πρώτη ανάληψη μέσω ΑΤΜ και με τον κύριο Παπαδήμο, τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, να χειροκροτεί για το... επίτευγμα.
*
Από τότε έχει περάσει μια δεκαετία.
Και να που επιστρέψαμε (σχεδόν) στα ίδια.
Τότε είχαν προηγηθεί οι «θυσίες για να μπούμε στο ευρώ».
Μετά ακολούθησαν οι «θυσίες για να μείνουμε στο ευρώ».
Και τώρα, όπως μας είπε ο κ. Παπαδήμος - από τη θέση του πρωθυπουργού πλέον - έρχονται οι νέες «θυσίες για να μη βγούμε από το ευρώ»...
*
Στο μεταξύ:
Αλλά - για να κλείσουμε με κάτι... ευχάριστο - η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου μάς εγγυήθηκε ότι άμα τη εφαρμογή της πολιτικής της (χαράτσια, φοροληστεία, εργασιακά «Νταχάου», υπερδεκαετής λιτότητα κ.ο.κ.), ως λαός και ως Ελληνες θα διατηρήσουμε ένα βασικό «πλεονέκτημα»:
Τη φτώχεια μας θα μπορούμε να συνεχίσουμε να τη μετράμε σε... ευρώ.