Πριν λίγους μήνες η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υποδείκνυε την Ουγγαρία ως παράδειγμα προς μίμηση για την Ελλάδα. Ελεγε ο Αλ. Τσίπρας (20/2, «Βήμα της Κυριακής»): «Να ξεμπερδεύουμε με το μνημόνιο. Να αναδιαπραγματευτούμε με τους δανειστές μας (...) Η Ουγγαρία που ξεμπέρδεψε με το μνημόνιο, και μάλιστα με μια κυβέρνηση κάθε άλλο παρά αριστερή, δεν φαίνεται να έχει πάθει κάποια τραγική ζημιά».

Τον Απρίλη έλεγε (4/4, «Βήμα 99,5»): «Ομως, πρέπει να κάτσουμε και να δούμε τι έχουμε σήμερα, πού οδηγούμαστε και ποιος είναι και ο τρόπος να απεμπλακούμε απ' αυτό τον Γολγοθά στον οποίον έχουμε βρεθεί (...) Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προοπτικές τις οποίες μπορεί να ψάξει κανείς. Είδα ότι οι Ούγγροι έφυγαν από το μνημόνιο και δεν χύθηκε αίμα στη Βουδαπέστη ή στην Ουγγαρία».

Η Ουγγαρία προσέφυγε εκ νέου στο ΔΝΤ. Μία ακόμα απόδειξη ότι εναλλακτικές λύσεις υπέρ των λαών στον καπιταλισμό και με ακλόνητη την εξουσία των μονοπωλίων δεν υπάρχουν. Και δεν είναι η μόνη απόδειξη. Παλαιότερα επικαλούνταν σαν ελπιδοφόρο για τους λαούς πείραμα τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Γρήγορα αποδείχτηκε το ποιόν τους, βαθιά αντεργατικό και αντιλαϊκό, στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Πιο πρόσφατα επικαλέστηκαν την Ιρλανδία και τον τρόπο που αυτή διαπραγματεύτηκε ως παράδειγμα προς μίμηση. Σήμερα στην Ιρλανδία παίρνονται σωρηδόν μέτρα «μνημονιακής» υφής, όπως αύξηση ΦΠΑ, απολύσεις στο δημόσιο τομέα κ.ά. Εδειξαν ακόμα και προς την Αργεντινή, συσκοτίζοντας βεβαίως ότι μπορεί το ΔΝΤ να έφυγε, ο λαός της όμως παραμένει βυθισμένος σε ανείπωτη φτώχεια και δυστυχία.

Τι επιβεβαιώνουν τα παραπάνω; Οτι πέρα και πάνω απ' όλα όσα ο οπορτουνισμός υποδεικνύει ως αιτίες της συμφοράς που βρήκε το λαό, πέρα και πάνω απ' το ΔΝΤ, τις ικανές ή ανίκανες κυβερνήσεις, τις καλές ή κακές διαπραγματεύσεις, βρίσκεται πάντα η εξουσία του κεφαλαίου, αυτή κινεί τα νήματα, αυτής τα συμφέροντα επιβάλλουν την εφαρμοζόμενη πολιτική. Κι αυτή την εξουσία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την αφήνει στο απυρόβλητο. Την πραγματική δηλαδή αιτία του προβλήματος. Αυτήν προς την οποία πρέπει να στρέψει ο λαός την πάλη του, να συγκρουστεί, να την ανατρέψει. Ποιος ωφελείται απ' τη στάση του; Ε, χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει.