Βεβαίως, δεν ήταν πρώτη φορά το 1991 που το σύνθημα «ανανέωση» εισέβαλλε στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη. Είχε εμφανιστεί και πριν 45 χρόνια (κι ακόμα περισσότερα) και τελικά οι φορείς του συγκρότησαν κομματικό φορέα με την επωνυμία «ΚΚΕ εσωτερικού», πρόγονο του ΣΥΝ. Κι αν ανατρέξει κανείς στην Ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, πριν 60, 70 και 100 χρόνια, πάλι θα συναντήσει πολλές φορές το ίδιο σύνθημα, με το ίδιο περιεχόμενο επί της ουσίας, συχνά και με τις ίδιες φράσεις.
Θα συναντήσει επίσης το επαναλαμβανόμενο από τους φορείς της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, ότι διαρκώς αναζητούν το νέο στην πολιτική, έξω από δόγματα και ιδεολογικές παρωπίδες! Σε ένα δόγμα δεν κάνουν πίσω, ένα δόγμα υπερασπίζονται με και δίχως παρωπίδες: Το συμβιβασμό με την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου.
Το θέμα μας δεν αφορά στην παραπάνω αναδρομή, απλώς η αναφορά σε αυτήν θέλει να υπενθυμίσει από τη δική της πλευρά, ότι η «ανανέωση» πάντα έκρυβε με τη ρητορική της το παλιό εκείνο που εξυπηρετούσε το καπιταλιστικό σύστημα. Το απέδειξε η ζωή σε δεκάδες περιπτώσεις. Το απέδειξε και η πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και της νεοσύστατης, πλην γνωστής και μη εξαιρετέας ΔΗΜΑΡ, μιας μικρογραφίας του «καλού» ΠΑΣΟΚ.
Ας ελπίσουμε ότι η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε θα πει, για άλλη μια φορά, ότι το ΚΚΕ την κατηγορεί αδίκως, όπως υποστήριξαν το ΚΚ και η Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας, παρότι είναι τμήματα του λεγόμενου «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και έχουν αποδεχτεί τη διαφύλαξη των «αρχών της ΕΕ». Τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα.
Παρουσιάζοντας την ΕΕ (ΕΟΚ) ως νομοτέλεια, η ηγεσία του ΣΥΝ (και μετά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) τροφοδότησε το αστικό οπλοστάσιο ενάντια στο ΚΚΕ, το οποίο υποστήριζε και υποστηρίζει σθεναρά ότι η ΕΕ ξεκίνησε ως συμμαχία του κεφαλαίου και δεν μπορεί να αλλάξει, ότι οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της είναι εγγενείς και αναπόφευκτες, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της και της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, ότι η ΕΕ συγκροτήθηκε ως αντεπαναστατικός πόλος από τα ιμπεριαλιστικά κράτη για να ενισχύσει, αρχικά την επίθεση κατά του σοσιαλιστικού συστήματος, αλλά και τον ανταγωνισμό της με το αμερικανικό και με άλλα κεφάλαια. Κατά συνέπεια, ο λυσσαλέος μεταξύ τους ανταγωνισμός για κυριαρχία, δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στη διαρκώς εντεινόμενη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και στην καταπίεση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Και υπενθύμιζε το ΚΚΕ, όπως υπενθυμίζει και σήμερα, ότι οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οδήγησαν στους προηγούμενους και στους σημερινούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τοπικούς ή γενικευμένους.
Είκοσι χρόνια μετά, τι έχει να πει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που οι αντιθέσεις της ΕΕ τείνουν να την τινάξουν στον αέρα; Αποτελεί σύγχρονη και ανανεωτική θέση η στάση τους απέναντι στην ΕΕ; Και φυσικά δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι η ΕΕ ήταν καλή όταν ψήφιζαν το Μάαστριχτ και ότι χάλασε στη συνέχεια...
Ωστόσο, εδώ και ένα διάστημα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησε «στροφή» και άρχισε να κάνει λόγο για Κατοχή της Ελλάδας και υποτέλεια των αστικών κυβερνήσεων (!), ενώ καλεί σε αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία. Από τον κοσμοπολιτισμό, στην Κατοχή και την ανάγκη συγκρότησης αντικατοχικού μετώπου!...
Γι' αυτό και η αποσιώπηση από την πλευρά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει και εγκατάλειψη αυτής της στρατηγικής, ούτε φυσικά κάποια αυτοκριτική στάση για τα πεπραγμένα του. Αντίθετα, συνεχίζουν να προβάλλουν τη στρατηγική της κεντροαριστεράς ως εναλλακτική φιλολαϊκή λύση και απάντηση στην κρίση. Σε αυτό το αντιλαϊκό σενάριο καλούν και το ΚΚΕ να συμπράξει, στο πλαίσιο του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου...
Αυτή η πολιτική γραμμή τους εντάσσεται στην ουτοπική και δημαγωγική επιδίωξη για έναν «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», όπου «ο άνθρωπος θα είναι πάνω από τα κέρδη» και «η πολιτική πάνω από τις αγορές». Πρόκειται απλώς για σύγχυση ή για εμπαιγμό;
Στην ίδια βάση, και επαναλαμβάνοντας τη θέση της ΝΔ, επικρίνουν την κυβέρνηση, επειδή δεν προωθεί επενδύσεις, ώστε να δημιουργηθεί ανάπτυξη, δηλαδή καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή ακριβώς εκείνη η ανάπτυξη που φέρνει τις κρίσεις. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ευρωομόλογο, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους κ.ά.) είναι θέσεις και ισχυρών τμημάτων του ιμπεριαλισμού, ενώ κάποιες ήδη υλοποιούνται, όπως το κούρεμα του χρέους.