Ακόμη μία «επίδειξη» κυβερνητικού κυνισμού έναντι των καλλιτεχνών και λογοτεχνών αποτελεί το γεγονός ότι η επιτροπή που αποφασίζει για τα «ψίχουλα» των λεγόμενων «τιμητικών συντάξεων» δεν έχει συνεδριάσει ακόμη, ούτε για τις αιτήσεις... του 2010!

Την αθλιότητα αυτή καταγγέλλει το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Σε δελτίο Τύπου σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι ο υπουργός Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Γερουλάνος «μέχρι σήμερα, τέλος του 2011, δε διόρισε - ως όφειλε πριν ενάμιση και πλέον χρόνο - αντικαταστάτη της κας Μ. Μιχαηλίδου, η οποία παραιτήθηκε από την επιτροπή, με αποτέλεσμα η επιτροπή να μη συνεδριάζει έως σήμερα για το 2011, προκειμένου να εξετάσει τις αιτήσεις του 2010!!! Να σημειώσουμε ότι ο νόμος λέει πως η επιτροπή πρέπει να συγκαλείται έως τον Μάρτιο κάθε έτους για να εξετάσει τις αιτήσεις του προηγούμενου έτους...».

Προσθέτει ότι το γραφείο του υπουργού απάντησε προφορικά «πως δε συγκροτήθηκε η επιτροπή γιατί δεν ήθελαν να δημιουργήσουν "ψεύτικες ελπίδες" στους υποψήφιους, αφού δεν επρόκειτο ούτως ή άλλως να συνταξιοδοτηθούν»! Ωστόσο, το ΕΕΤΕ εκτιμά ότι ο υπουργός «αποφάσισε, υλοποιώντας τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική, να μην εφαρμόσει το νόμο για τις συντάξεις καλλιτεχνών - λογοτεχνών, όπως είχε γίνει και το 2001, 2002, 2003, από την τότε κυβέρνηση».

Οι «τιμητικές συντάξεις» είναι θεσμοθετημένο βοήθημα προς τους ανασφάλιστους καλλιτέχνες και λογοτέχνες, οι οποίοι, παρά την προσφορά τους, φτάνουν σε μεγάλη ηλικία με προβλήματα υγείας και επιβίωσης, χωρίς σύνταξη. Σύμφωνα με το νόμο, ακόμη και για να πάρει ένας δημιουργός αυτό το μικρό στήριγμα πρέπει να έχει συμπληρώσει το 65ο έτος του και αν εγκριθεί την επόμενη χρονιά, η καταβολή της σύνταξης γίνεται... μετά από ένα χρόνο, όταν δηλαδή ο δημιουργός κοντεύει τα εβδομήντα. Επιπλέον, ο αριθμός των δικαιούχων συρρικνώθηκε δραματικά σε 30, για όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους που ξεπερνούν τους 36...

Το ΕΕΤΕ σημειώνει ότι για το αστικό κράτος, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του «η τέχνη δεν είναι κοινωνική ανάγκη αλλά εμπόρευμα και μέσο κοσμοπολιτικής προβολής» και δεν τους ενδιαφέρει ότι «πολλοί από τους υποψήφιους για τη σύνταξη αυτή είναι ανασφάλιστοι και άρρωστοι - κάποιοι βαριά - και δεν είναι σε θέση πλέον να εργασθούν και ότι η σύνταξη γι' αυτούς είναι η μοναδική ελπίδα στοιχειώδους επιβίωσης. Ηδη, κάποιοι καλλιτέχνες που έκαναν αίτηση το 2010, όπως ο Σαράντης Καραβούζης, πέθαναν πριν κριθούν». Καταλήγει, αναφέροντας ότι «κατ' επανάληψη έχει καταθέσει πρόταση νόμου για την καθολική λύση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνών, καθώς και πρόταση για αλλαγή του νόμου για τις λεγόμενες "τιμητικές συντάξεις", χωρίς βέβαια, όπως και για άλλα, να παίρνει απάντηση από τους αρμόδιους»...