Χτες, οι διοικήσεις της ΠΟΣΔΕΠ, της ΟΣΕΠ - ΤΕΙ και της ΕΕΕ έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό και ζητάνε συνάντηση μαζί του, για μισθολογικά ζητήματα. Είναι οι διοικήσεις που δεν έκαναν απολύτως τίποτα και ήταν παράδειγμα κυβερνητικού συνδικαλισμού, όλο το προηγούμενο διάστημα. Αυτές οι διοικήσεις λοιπόν, στην επιστολή παραθέτουν στοιχεία για τις μειώσεις στους μισθούς, αλλά σημειώνουν πως... «οι Ομοσπονδίες των ακαδημαϊκών δασκάλων και των ερευνητών αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των ριζικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων»! Με λίγα λόγια, κατανοούμε τις περικοπές, αλλά δώστε και κάτι!

Κόντρα στο συντεχνιασμό των δυνάμεων που συγκροτούν τις παραπάνω ηγεσίες, η ΔΗΠΑΚ εντάσσει την πρότασή της για το θέμα των μισθών στη συνολική πρόταση για την Ανώτατη Εκπαίδευση, την πάλη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους. Θεωρεί πως η διεκδίκηση αξιοπρεπούς μισθού των πανεπιστημιακών και του καθεστώτος πλήρους απασχόλησης αποτελεί αγώνα για την υπεράσπιση του δημοσίου πανεπιστημίου, παράλληλα με την ανάγκη αποκλειστικής ενασχόλησης με την επιστημονική έρευνα και διδασκαλία, κόντρα στις λογικές των καθηγητών - επιχειρηματιών, που μετατρέπονται σε υπαλλήλους ή υπεργολάβους των επιχειρήσεων. Η ΔΗΠΑΚ ζητά να δοθούν πίσω όλες οι περικοπές στους πανεπιστημιακούς, στο βασικό μισθό και διεκδικεί επίλυση των ασφαλιστικών προβλημάτων του ΔΕΠ και καθιέρωση της σύνταξης στο 80% του μισθού του τελευταίου εργασιακού έτους.

Παράλληλα, το υπουργείο Παιδείας, την ίδια στιγμή που απειλεί τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ πως αν δεν εφαρμόσουν το νόμο - πλαίσιο δε θα πάρουν κονδύλια, έστειλε επιστολή στις διοικήσεις τους για να «συνεισφέρουν με ιδέες και προτάσεις» που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στις «μορφωτικές συμφωνίες με την Κίνα, το Ισραήλ, τη Γερμανία και άλλες χώρες». Μάλιστα, για τέτοιου είδους συμφωνίες η υπουργός Α. Διαμαντοπούλου βρίσκεται από χτες στο Ισραήλ.

Στην επιστολή της υπουργού προς πρυτάνεις και προέδρους ΤΕΙ, μπαίνει και το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθούν οι «ιδέες» που τους ζητάει: Γίνεται λόγος για «προσέλκυση φοιτητών από το εξωτερικό, οι οποίοι μέσω διδάκτρων θα ενισχύσουν τους οικονομικούς πόρους των ιδρυμάτων», θέματα εμπορευματοποίησης της έρευνας και σχέσεων των πανεπιστημίων με ιδρύματα του εξωτερικού στη λογική της «αγοράς», ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών ιδρυμάτων. Γενικά, η όλη λογική της «διεθνοποίησης» δεν έχει σχέση με τη μορφωτική διαδικασία και εξέλιξη, αλλά με την προώθηση της λογικής πανεπιστημίου - επιχείρηση, που πρέπει να προσελκύει επενδυτές και φοιτητές - πελάτες.