Αγώνα για να μην πάρει η ΔΕΗ ΑΕ κοψοχρονιά τα χωράφια τους, δίνουν οι αγρότες των χωριών Παλιουριάς, Παναγιάς, Δήμητρας και Καρπερού στο Δήμο Δεσκάτης Γρεβενών και των χωριών του πρώην Δήμου Βεντζίων. Χιλιάδες στρέμματα έφορων και καλλιεργήσιμων εκτάσεων στην ευρύτερη περιοχή θα σκεπαστούν με νερό και κρίθηκαν από την κυβέρνηση αναγκαστικά απαλλοτριωτέα για τις ανάγκες κατασκευής του υδροηλεκτρικού έργο Ιλαρίωνα στον ποταμό Αλιάκμονα.

Παρά τις αρχικές υποσχέσεις της ΔΕΗ ΑΕ ότι θα αποζημιώσει σε καλές τιμές τις εκτάσεις που απαλλοτριώνονται, η τελική προσφορά συνιστά στην κυριολεξία κλοπή της γης από τους αγρότες, οι οποίοι, χτυπημένοι ήδη από τις συνέπειες της αντιλαϊκής και αντιαγροτικής πολιτικής, κινδυνεύουν τώρα να χάσουν και τη μοναδική (για πολλούς) πηγή εισοδήματος που τους έχει απομείνει.

Η καλλιεργήσιμη γη που απαλλοτριώνεται στην ευρύτερη περιοχή, είναι συνολικής έκτασης 2.900 στρεμμάτων και άλλα 6.500 στρέμματα είναι δασικές εκτάσεις. Τα χωράφια αρδεύονται από τον ποταμό Αλιάκμονα, είναι πολύ εύφορα και χαρακτηρίζονται «υψηλής παραγωγικότητας». Οι αγρότες καλλιεργούν κυρίως σιτηρά, ντομάτα, όσπρια, πατάτα, καλαμπόκι και τριφύλλι.

Με δεδομένο ότι η κύρια ή αποκλειστική απασχόληση των κατοίκων είναι η γεωργία, με την απαλλοτρίωση μειώνονται δραματικά οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της περιοχής. Σαν συνέπεια, οι αγρότες χάνουν το όποιο εισόδημα από τη σοδειά και από τις επιδοτήσεις, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που μετά την απαλλοτρίωση μένουν χωρίς γη και πετιούνται στην ανεργία.

Σε ορισμένα αγροτεμάχια υπάρχουν μεγάλα και μικρά κτίσματα και κατασκευές, ενώ σε άλλα υπάρχουν δέντρα, καρποφόρα και δασικά. Στην περιοχή Παλιουριάς λειτουργούν και τρεις κτηνοτροφικές μονάδες (εκτροφής αιγοπροβάτων, αγελάδων και χοίρων), οι οποίες πλήττονται και πρέπει να μεταφερθούν.

Με βάση τα παραπάνω, αλλά και όσα ίσχυσαν σε παλιότερες απαλλοτριώσεις για έργα της ΔΕΗ ΑΕ (Λίμνη Πλαστήρα, Μυρσίνα Γρεβενών, Χρυσοβίτσα Ιωαννίνων, Ακρινή, Αγ. Δημήτριος, Κλείτος, Ρυάκι Κοζάνης, Καλονέρι Σιάτιστας, Μαυροπηγή Κοζάνης και αλλού), όπου η τιμή της αποζημίωσης κυμαινόταν από 2,20 έως 10,27 ευρώ ανά τ.μ., οι αγρότες της περιοχής ζητάνε αποζημίωση 5 ευρώ ανά τ.μ. και τα δέντρα να αποζημιωθούν με τιμή ανά τεμάχιο και όχι ανά στρέμμα.

Στον αντίποδα, η ΔΕΗ ΑΕ πρότεινε εξευτελιστικές τιμές, τις οποίες, το Μονομελές Πρωτοδικείο Γρεβενών, με απόφαση στις 27/12/2011, καθόρισε στο 1,02 ευρώ ανά τ.μ. για τα ποτιστικά χωράφια Παλιουριάς και Παναγιάς και στο 1,56 ευρώ ανά τ.μ. για τα αντίστοιχα της Δήμητρας και του Καρπερού.

Είναι φανερό ότι οι αγρότες καλούνται να πληρώσουν για τα κέρδη της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, η οποία από τη μια προσδοκά να μειώσει το κόστος του συγκεκριμένου έργου και από την άλλη να περιορίσει τις ζημιές στους ισολογισμούς της, προκειμένου να γίνει πιο προσιτή για τους επίδοξους ιδιώτες επενδυτές, στο πλαίσιο της παραπέρα «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας. Για τους ίδιους λόγους, άλλωστε, η ΔΕΗ ΑΕ ετοιμάζεται τις επόμενες μέρες να βγάλει στο σφυρί μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και λιγνιτικά κοιτάσματα, στρατηγικής σημασίας για τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας.

Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, έργα και υποδομές αναγκαίες για τις τις λαϊκές ανάγκες γίνονται για το κέρδος των ιδιωτών, με τους αγρότες και τους κάτοικους της περιοχής να βγαίνουν τελικά διπλά χαμένοι.

Οι ίδιοι σημειώνουν σε υπόμνημά τους ότι η ΔΕΗ ΑΕ, «από το έργο αυτό (...) θα αποκομίσει τεράστια έσοδα και εμάς θα μας μαραζώσει κι άλλο» και ότι «η αναφορά της ΔΕΗ για ανάπτυξη, μάλλον είναι όνειρο θερινής νυκτός. Κλασικό παράδειγμα τα Σέρβια, που εδώ και 35 χρόνια (από το 1975 που έγινε το φράγμα Πολυφύτου και η λίμνη Σερβίων), η περιοχή δεν είδε καμία ανάπτυξη πέριξ της τεχνητής λίμνης, ούτε αγροτουρισμό».