Κατά τη διάρκεια της κάθε παρτίδας τα πιόνια διαμορφώνουν συχνά τη θέση τους, σύμφωνα με το παιχνίδι του αντιπάλου, αλλά και τη δική μας προσοχή και ιδιαίτερη φροντίδα που πρέπει να τους έχουμε.

Μια καλή δομή πιονιών, πιόνια ελεύθερα υποστηριζόμενα από δικά μας κομμάτια, είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να έχουμε σε μια παρτίδα. Αντίθετα, τα διπλωμένα πιόνια, τα απομονωμένα και καθυστερημένα πιόνια, θα δυσκολέψουν πολύ το παιχνίδι μας. Υπάρχουν και οι ομοιόμορφες νησίδες πιονιών, καθώς και οι νησίδες μειονότητας. Η χειρότερη περίπτωση πιονιών είναι αυτή των «κρεμασμένων πιονιών» που συναντάμε συχνά στο άνοιγμα «Γκαμπί της βασίλισσας» μια βαριάντα από τις οποίες είναι η παρακάτω:

1. δ4 δ5 2. γ4 ε6 3. Ιγ3 Ιζ6 4. Αη5 Αε7 5. ε3 Ιβδ7 6. Ιζ3 0-0 7. Αδ3 γ5 8. γδ5 εδ5 9. Πγ1 β6 10. Βα4 Αβ7 11. Αα6 ΑχΑ 12. ΒχΑ Βγ8 13. Βε2 Πε8 14. 0-0 Ββ7 15. δγ5 βγ5. Τα δυο μαύρα πιόνια που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο («γ5» και «δ5»), είναι ακριβώς αυτά που λέμε «κρεμασμένα πιόνια». Βρίσκονται στην ίδια παράλληλο μοναχά τους (βλέπε διάγραμμα), χωρίς κανένα άλλο δικό τους πιόνι να μπορεί να τα υποστηρίξει. Βέβαια, οι δυο αυτοί στρατιώτες ελέγχουν τέσσερα τετράγωνα του αντίπαλου στρατοπέδου, δημιουργούν διασπάσεις και προσφέρουν μεγάλες τακτικές δυνατότητες. Παρ' όλα αυτά όμως, αν αυτά τα πιόνια δεν είναι κατάλληλα υποστηριγμένα από ελαφρά κομμάτια, θα αποτελέσουν σημείο αδυναμίας. Αν τα έχουμε εμείς δεν αλλάζουμε κομμάτια και τα στηρίζουμε από πίσω. Αν τα έχει ο αντίπαλος κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.