«Το τεχνητό "δίλημμα" "μνημόνιο - αντιμνημόνιο" χρησιμοποιείται από αστούς και οπορτουνιστές για να κρυφτεί ότι ενοποιητικό στοιχείο τους είναι ο "ευρωμονόδρομος", δηλαδή η ευθυγράμμιση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Ανεξάρτητα από διαφορετικές τακτικές οι δυνάμεις αυτές, "αριστερές" και "δεξιές", "μνημονιακές" και "αντιμνημονιακές", κοροϊδεύουν τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα όταν τους λένε ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχει λύση για το λαό.

Οροι που χρησιμοποιούν όλοι τους όπως "ανάπτυξη", "αναδιανομή πλούτου", "έλεγχος του χρέους", δήθεν "πανευρωπαϊκή λύση", κρύβουν τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα που υπάρχουν και στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Το γεγονός δηλαδή ότι με διατήρηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής δεν υπάρχει περίπτωση να ευημερούν τα λαϊκά στρώματα. Εντάσσονται στην προσπάθεια οι εργαζόμενοι να εναποθέσουν τις ελπίδες τους και να εγκλωβιστούν στη λεγόμενη "επαναδιαπραγμάτευση" στην ΕΕ, που όμως μόνο νέα δεινά θα τους φέρει. Γιατί και ο νέος συμβιβασμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις και το κεφάλαιο, στην ΕΕ, που πιθανότατα θα έρθει, εμπεριέχει την κοινή επίθεση των κεφαλαιοκρατών ενάντια στα εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Αυτό άλλωστε ήδη συμβαίνει παντού. Ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι μνημόνιο και υψηλό δημόσιο χρέος(...) η επίθεση του κεφαλαίου είναι κοινή...

(...) Το ΚΚΕ από το ξέσπασμα της κρίσης εξήγησε ότι την κρίση τη γεννάει ο καπιταλισμός, η συσσώρευση κερδών από το κεφάλαιο. Είπε επίσης ότι μέσα στα πλαίσια του συστήματος η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με φτώχεια για τους εργαζόμενους, εκτοπισμό των μικρομεσαίων, κλείσιμο επιχειρήσεων που χάνουν στον ανταγωνισμό και κρατική χρεοκοπία, και εξήγησε ότι μόνο έξω από τα πλαίσια του συστήματος, με άλλη, εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να μπει οριστικό τέρμα στις κρίσεις, στην ανεργία. Αποκάλυψε την χίμαιρα ότι μία "αντιμνημονιακή" κυβέρνηση θα κάνει ανακατανομή πλούτου υπέρ του λαού, τη στιγμή που οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις θα παραμένουν στα χέρια των καπιταλιστών. Γι' αυτό ξεσκέπασε το ψευδεπίγραφο δίλημμα "μνημόνιο - αντιμνημόνιο" και κάλεσε τα λαϊκά στρώματα να οξύνουν την ταξική πάλη με οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές χωρίς αυταπάτες για "λύσεις" χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο. Η προοπτική που προτείνει το ΚΚΕ, της αποδέσμευσης από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με λαϊκή εξουσία και εργατικό έλεγχο είναι η μόνη φιλολαϊκή πολιτική» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).