Η συνεχής υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, συνολικά η υποβάθμιση της Υγείας, για να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα φάρμακα είναι στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων, έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές ασθενών και κυρίως αυτών που αντιμετωπίζουν σοβαρές παθήσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ναυτεργάτη Γιώργου Πολύδωρα, ο οποίος, όπως καταγγέλλει ο ίδιος με δήλωσή του στον «Ρ», αλλά και τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», με έγγραφό τους, δεν μπορεί να υποβληθεί στην προγραμματισμένη χημειοθεραπεία του, που γίνεται στο νοσοκομείο «ΣΩΤΗΡΙΑ», επειδή η εταιρεία δεν έχει προμηθεύσει το νοσοκομείο με το συγκεκριμένο φάρμακο! Σε μια ύστατη κίνηση το νοσοκομείο χορήγησε στον ασθενή πιστοποιητικό για την κρισιμότητα της κατάστασής του προκειμένου να μπορέσει ο ίδιος πια να βρει το φάρμακο.

Πιο συγκεκριμένα, ο ναυτεργάτης πάσχει από «μη μικροκυτταρικό ανεξέλεγκτο Ca πνεύμονος σταδίου ΙΙΙΒ». Η θεραπευτική του αγωγή έχει αρχίσει από τον Απρίλη του 2011. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό του νοσοκομείου «υποβάλλεται σε θεραπεία συντήρησης με Avastin ανά 21 μέρες. Η κατάστασή του κρίνεται δυνητικά εξελισσόμενη», ενώ η προγραμματισμένη θεραπεία ήταν για τις 27 Απρίλη! Οπως ανέφερε ο Γ. Πολύδωρας στον «Ρ», «κατάφερα σήμερα, (σ.σ. χτες) να βρω το φάρμακο από το φαρμακείο της γειτονιάς μου. Θέλει και με εξυπηρετεί η φαρμακοποιός, η οποία είναι γνωστή μου, αν και ξέρει ότι είναι άγνωστο πότε θα πάρει τα χρήματά της πίσω. Διαφορετικά είναι άγνωστο τι θα γινόταν. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση».

Να σημειωθεί ότι ο ναυτεργάτης είναι συνταξιούχος με σύνταξη 1.015 ευρώ και σύμφωνα με τον ίδιο με οξυμένα οικονομικά προβλήματα και ανεξόφλητα δάνεια, που σημαίνει ότι είναι αδύνατο να καταφέρει ο ίδιος να πληρώσει 2.400 ευρώ που κοστίζει το φάρμακο της χημειοθεραπείας.

Τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», με έγγραφό τους προς τον υπουργό Υγείας Αν. Λοβέρδο και τον «Οίκο Ναύτου», απαιτούν «να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την άμεση επίλυση του προβλήματος ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η θεραπεία του συναδέλφου μας που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την ίδια του τη ζωή».