«Η ανεργία καλπάζει και ενώ πολλοί μισθοί έπεσαν κάτω ακόμα και από τους στόχους που η ίδια η τρόικα είχε βάλει, εντούτοις προσέφεραν μόνο ύφεση και καμία νέα επένδυση. Αυτό δείχνει πως το μοντέλο δεν πέτυχε και άρα, χρειάζεται αλλαγή» τόνισε σε χτεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη ο υφυπουργός Εργασίας Νίκος Νικολόπουλος αναζητώντας επιχειρήματα για να πείσει το λαό να μοιραστεί την ... αισιοδοξία της ελληνικής κυβέρνησης για τα αποτελέσματα της «διαπραγμάτευσης» με την τρόικα.

Ομως, πού την είδε την αποτυχία ο κ. Νικολόπουλος; Μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος ζητούσαν τόσα χρόνια τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και στο όνομα αυτής πετσοκόπηκε η χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων με αποτέλεσμα αυτά να καρκινοβατούν και οι ελλείψεις να απειλούν την ασφάλεια ασθενών και εργαζομένων. «Αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου» ζητούσαν και στο όνομα αυτής έχει ήδη δρομολογηθεί το πλήρες ξεπούλημα όσων δημόσιων επιχειρήσεων είχε καθυστερήσει. Εξασφάλιση της «βιωσιμότητας» των Ταμείων ζητούσαν και στο όνομα αυτής, τα όρια ηλικίας τραβάνε εδώ και χρόνια την ανηφόρα ενώ ετοιμάζεται και νέα «προσαρμογή» τους στο προσδόκιμο ζωής. Στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» ζητούσαν και γι' αυτό η σταθερή εργασία σε λίγο θα είναι άγνωστη λέξη για τη νέα γενιά, όπως και το 8ωρο, ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας κτλ.

Πού την είδαν λοιπόν την «αποτυχία»; Γιατί, όσον αφορά την επίτευξη στόχων που επιβάλλει η εξυπηρέτηση της πλουτοκρατίας, όλα πάνε πρίμα...