Στις 12 Ιουλίου πέθανε σε ηλικία 92 ετών ο παλαίμαχος κομμουνιστής Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, από τα Λουσικά Αχαΐας. Εκ μέρους της ΕΠ Πελοποννήσου και της ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ, τον επικήδειο εκφώνησε ο σ. Νίκος Καραθανασόπουλος και από την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ ο σ. Γ. Τσαπάρας.

Ο σύντροφος Σπήλιος ανήκει σε εκείνη τη γενιά κομμουνιστών που ατσαλώθηκε στις πιο σκληρές μάχες για το ΚΚΕ, υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, τις αρχές του και το Σοσιαλισμό, παρά το δυσμενή συσχετισμό για το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα. Αντιπάλεψε τον αντικομμουνισμό και τον οπορτουνισμό, ιδιαίτερα το 1968 και την περίοδο 1989 - 1991, και όλους αυτούς που ήθελαν και θέλουν το ΚΚΕ να μεταλλαχτεί, από επαναστατικό μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα της εργατικής τάξης, σε κόμμα διαχείρισης και γενικά κόμμα του «αριστερού» χυλού.

Ο σ. Σπ. Σπηλιωτόπουλος γεννήθηκε το 1920. Το 1941 εντάχθηκε στον ΕΑΜ και το 1942 έγινε μέλος του τιμημένου ΚΚΕ. Από το 1943 έως και το 1945 ήταν μέλος της ΕΠΟΝ. Το 1946 εντάσσεται στις γραμμές του ΔΣΕ. Τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχες πολεμώντας μέχρι την υποχώρηση του ΔΣΕ. Το 1949 τον συνέλαβαν και καταδικάστηκε σε θάνατο από στρατοδικείο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια. Εξορίστηκε μέχρι το 1964 στη Μακρόνησο, στη Γιούρα, στον Αϊ - Στράτη, στις φυλακές Αλικαρνασσού και αλλού. Με την απελευθέρωσή του, το 1964, εντάχθηκε στις γραμμές της ΕΔΑ και ανέπτυξε δράση στην αγροτιά της Αχαΐας. Πρωτοστάτησε στην οργάνωση του αγροτικού κινήματος και εκλέχτηκε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αχαΐας. Παρέμεινε αλύγιστος.

Το 1967 συνελήφθη από τη χούντα, φυλακίστηκε και εξορίστηκε ξανά στη Γιούρα, στον Αϊ - Στράτη κ.λπ. Χωρίς ταλάντευση καμιά έμεινε σταθερός στο ΚΚΕ. Ο σ. Σπήλιος, μετά την πτώση της χούντας το 1974, έκανε οικογένεια. Εκλέχτηκε μέλος της ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ και το 1977 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Αχαΐα. Δούλεψε στο αγροτικό κίνημα, εκλέχτηκε επανειλημμένα στους αγροτικούς συλλόγους και αντιπρόσωπος στην ΕΑΣ Πατρών.

Ο σ. Σπηλιωτόπουλος δε λύγισε και δεν ταλαντεύτηκε ούτε την περίοδο 1989 - 1991, την περίοδο δηλαδή που δόθηκε η μάχη με τον οπορτουνισμό μέσα στο Κόμμα, τη μάχη για την ύπαρξη του ίδιου του Κόμματος. Δεν ταλαντεύτηκε ούτε από τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες. Στην υπεράσπιση του ΚΚΕ και των αρχών του, συνέβαλε και ως αντιπρόσωπος του 13ου Συνεδρίου του Κόμματος.