Η ταινία ξεχειλίζει από σχόλια για τους πάντες και τα πάντα με ύφος σνομπ, ημιμαθούς ξερόλα, με δικαίωμα για να ομιλεί επί φάσματος που εκτείνεται από την ΙΚΕΑ ως την σύγχρονη τέχνη, με ατέλειωτα σεξουαλικά υπονοούμενα και φτηνά οπτικά ευφυολογήματα, με αναφορές λιγότερο ή περισσότερο «αυθόρμητες» και αθώες... από φιλοεβραϊκές, ως ρατσιστικές (για τον φίλο κάποιας από το Ιράν που απελάθηκε) με παραπομπές συνεχείς στην cult δημοφιλή κουλτούρα (φράσεις από ταινίες, εμβόλιμα με Flash Gordon και TinTin, μνεία των Pink Floyd, εμφάνιση της Nora Jones), μιας κυρίαρχης κουλτούρας που ισοπεδώνει ολοκληρωτικά κάθε έννοια παιδείας και όποιας κριτικής αντιμετώπισης. Ιδού το πρότυπο οδικού χάρτη ως προς τη διαδικασία του να αφήσει κάποιος πίσω του την παιδικότητά του για να γίνει άνδρας. Πραγματικός άντρας! Αυτά είναι τα εφόδια που καθιστούν κάποιον cool, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ηδονιστικές στιγμές της ζωής, τα ξέφρενα πάρτι με υποχρεωτική κοκαΐνη και αλκοόλ ή τη βία, με απαγωγές και κυνηγητά αυτοκινήτων... Σταθερή αξία και αλφάδι αλάνθαστο η ... μεγάλη καρδιά και η ... αγάπη...