«Το δικό μας βαλς» | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΣΑΡΑ ΠΟΛΕΪ

«Το δικό μας βαλς»

Η 33χρονη Καναδή σκηνοθέτης (ηθοποιός, σεναριογράφος και τραγουδίστρια) Σάρα Πόλεϊ δεν μοιάζει στρατευμένη οραματίστρια που τοποθετεί την ηρωίδα του υπαρξιακού της δράματος σε αυστηρά και ανελαστικά κοινωνικά πλαίσια με τον τρόπο ενός Αντονιόνι ή ενός Μπέργκμαν. Το περιβάλλον και τα συμφραζόμενα εντός των οποίων κινείται η ιστορία της ερωτευμένης Μαργκό - που παραπαίει ανάμεσα στο να εγκαταλείψει την παλιά της ερωτική σχέση για μια καινούρια - παρότι παραπέμπουν σε ένα πολύχρωμο «χύμα» με περιθώριο ελευθεριαζουσών διαστάσεων, ανάγονται από την ίδια σε αυστηρά και ανελαστικά, διαφορετικής βέβαια τάξης. Η Πόλεϊ για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το υπαρξιακό δίλημμα και την γιγάντια πάλη της Μαργκό ανάμεσα στην φυσική κατάσταση (τα ένστικτα) και τον πολιτισμό (ήθος, ηθική), κατασκευάζει μειλίχιους ανδρικούς χαρακτήρες φτιαγμένους με πρίσμα γυναικείας οπτικής και λογικής. Η ταινία της Πόλεϊ έγινε από γυναίκα για γυναικείους αποδέκτες, η σφαιρικότητα στην ανάγνωση αυτού του φιλμικού κειμένου, εξαρτάται από τον βαθμό βιωματικής ταύτισης του θεατή με αυτό που βλέπει στην οθόνη.

Η ζωή του ανθρώπου συμπεριλαμβάνει αναπόφευκτα και σαστισμένες στιγμές μετάβασης από μια παλιά ερωτική σχέση σε μια καινούρια... Κι όπως κάθε εξελικτική διαδικασία που οδηγεί από μια κατάσταση σε μια άλλη, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Επ' αυτού, ξυράφι κοφτερό το βλέμμα της Σάρα Πόλεϊ. Απομονώνει την καθαρά ερωτική κατάσταση και στους τρεις παίχτες του ερωτικού τριγώνου, χωρίς να μπλέκει σε φιλολογίες τύπου ηθικό / ανήθικο για το κοινωνικό «δράμα» που τους αγγίζει. Και τους τρεις, τους παρουσιάζει σχεδόν «άεργους», χωρίς υποχρεώσεις πέραν αυτών προς τον εαυτό τους, επίσης δεν έχουν να δώσουν λόγο για τις πράξεις και αποφάσεις τους, σε κανέναν. Με ακρίβεια εντομολόγου η σκηνοθέτης απομονώνει την Μαργκό και κατόπιν αρχίζει να καταγράφει ενδελεχώς τις εξελίξεις στην συμπεριφορά της, με την χρονική σειρά που αυτές συμβαίνουν. Το μετέωρο της ψυχολογικής κατάστασης και τις τυπικές εκφράσεις προς τα έξω. Τις μεταπτώσεις του θυμικού, την αποζήτηση της μοναξιάς, τα μπρος πίσω βήματα, τα λούπινγκ στην διάθεση, την προσποίηση μέσα από μια σαχλή υπερβολή ώστε να μη γίνει αντιληπτή η αλήθεια...

Η Πόλεϊ ανάγοντας με εκπληκτικό τρόπο σε δομικό στοιχείο την καλοκαιρινή ζέστη και την άπνοια, καταθέτει την ακτινογραφία μιας αναπόφευκτης νομοτέλειας. «Τα καινούρια, κάποτε παλιώνουν κι αυτά» - λέει κάποιος, κάπου στην ταινία. Η Πόλεϊ αριστουργηματικά μετουσιώνει το απόφθεγμα σε εικόνα και χρησιμοποιεί - μεταφορικά την φορά αυτή - το στοιχείο της ζέστης του φούρνου όπου ψήνονται τα μάφινς. Με αυτήν την εικόνα ανοίγει το φιλμ και με την ίδια κλείνει. Μόνο τα περιγράμματα των ανδρών που περιφέρονται στην κουζίνα αλλάζουν.

Το ταλέντο της Πόλεϊ αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο όταν υπό τους ήχους του αισθησιακού τραγουδιού του Λέοναρντ Κόεν «Take this waltz, it's your's now!», συνθέτει το κολάζ της καινούριας σχέσης της Μαργκό, με τρόπο τολμηρό και πρωτότυπο. Και η Πόλεϊ μας προϊδεάζει, όταν στο κρεβάτι αρχίζουν να ανεβαίνουν και «τρίτοι», ότι και αυτή η σχέση έφθασε στο μεταίχμιο, στο οριακό της σημείο και διανύει την αρχή του τέλους της. Γιατί εξίσου νομοτελειακό είναι ότι ο έρωτας, ο απόλυτος και τρελός έρωτας, είναι ό,τι πιο εγωιστικό...

Η Μισέλ Γουίλιαμς φαίνεται να προσανατολίζεται για νέο κινηματογραφικό «κορίτσι της διπλανής πόρτας». Μετά από την ανθρώπινη Μέριλιν Μονρόε της, στα χέρια της Σάρα Πόλεϊ φαίνεται να απογυμνώνεται από όποια επίπλαστη γοητεία και να μεταμορφώνεται σε μια άλλη ηθοποιό. Να την δείτε!

Παίζουν: Μισέλ Γουίλιαμς, Λουκ Κίρμπι, Σεθ Ρόγκεν, Σάρα Σίλβερμαν κ.ά.

Παραγωγή: ΚΑΝΑΔΑΣ (2011).