«Επεισοδιακή» και αποκαλυπτική ήταν η πρώτη επίσκεψη του Μουχάμαντ Μούρσι στο Ιράν, η πρώτη Αιγύπτιου Προέδρου μετά την επικράτηση της Ισλαμικής Επανάστασης το 1979, που έγινε με αφορμή την 16η ετήσια Σύνοδο του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Στόχος, όπως είχε διαρρεύσει, ήταν να τεθούν οι βάσεις για αναθέρμανση των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών, ουσιαστικά των δύο θεμελιακών εκπροσώπων του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίοι, με κυρίαρχα διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα, πολλάκις στην πορεία τους διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, ασκώντας τεράστια επιρροή στους πληθυσμούς της.

Στην ομιλία του, ο Μούρσι χαρακτήρισε «καθήκον» την υποστήριξη της συριακής αντιπολίτευσης, «καταπιεστικό και απονομιμοποιημένο καθεστώς» τη συριακή ηγεσία. Η ταύτισή του, ως μέλους των ισλαμιστών «Αδελφών Μουσουλμάνων» με την «αδελφή» οργάνωση της Συρίας, που εξαρχής, με τη στήριξη και της Τουρκίας, επιδιώκει να επιβληθεί ως κυρίαρχη δύναμη στην αντιπολίτευση, ήταν αναμενόμενη. Η ωμή, όμως, παρέμβασή του, υπό την ιδιότητα του Προέδρου επί του εδάφους της χώρας που παραμένει η ισχυρότερη σύμμαχος της συριακής ηγεσίας και ταυτόχρονα απώτερος στόχος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που πιέζουν τη Δαμασκό, προκάλεσε έκπληξη και έστειλε μηνύματα.

Καταρχάς, διεμήνυσε στην ιρανική ηγεσία ότι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» θα προσπαθήσουν να επεκτείνουν την επιρροή τους στην ευρύτερη περιοχή για να διασφαλίσουν οφέλη για τους ίδιους και την αιγυπτιακή αστική τάξη, κάτι που αναγκαστικά θα τους φέρει απέναντι στην ενισχυμένη ιρανική περιφερειακή επιρροή, άρα θα πρέπει να βρεθεί ένα modus vivendi. Ταυτόχρονα, ο Μούρσι διεμήνυσε προς τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και κυρίως στις ΗΠΑ όπου πρόκειται να μεταβεί σύντομα, ότι συντάσσεται μαζί τους ως προς τη συριακή αντιπολίτευση, διεκδικώντας ρόλο αλλά και λόγο ως ένα βαθμό στους ευρύτερους σχεδιασμούς.