Ακόμη και το μείζον πρόβλημα του αναλφαβητισμού που απειλεί τους λαούς των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών προσεγγίζει με αγοραίους όρους η Ευρωπαϊκή Ενωση, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί προς όφελος του κεφαλαίου τις τραγικές συνέπειες της δράσης του.

Οπως προκύπτει από ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ΕΕ «χρειάζεται να εξετάσει ενδελεχώς την προσέγγισή της όσον αφορά τη βελτίωση των προτύπων αλφαβητισμού, σύμφωνα με μια ομάδα εμπειρογνωμόνων υψηλού επιπέδου που δημιουργήθηκε», αφού, «ένας στους πέντε 15χρονους νέους στην Ευρώπη, όπως επίσης και πολλοί ενήλικες, δε διαθέτει τις βασικές ικανότητες ανάγνωσης και γραφής, γεγονός που δυσχεραίνει την αναζήτηση εργασίας και συνεπάγεται κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού».

Τα μονοπώλια ποσώς ενδιαφέρονται για την ουσιαστική μόρφωση των λαών και στοχεύουν μόνο στην «καταρτισμένη» ημιμάθεια, η οποία περιλαμβάνει και έναν στοιχειώδη αλφαβητισμό ίσα για να γίνεται πιο εύκολη η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Σε σχετική έκθεσή της η ΕΕ αναφέρει ότι «ο αλφαβητισμός αποτελεί "σημαντικό ζήτημα" διότι: Η αγορά εργασίας απαιτεί ακόμη υψηλότερες δεξιότητες αλφαβητισμού (μέχρι το 2020, εκτιμάται ότι 35% όλων των θέσεων εργασίας θα απαιτεί υψηλού επιπέδου προσόντα σε σύγκριση με το 29% σήμερα), η συμμετοχή στην κοινωνία και στη ζωή του πολίτη εξαρτώνται περισσότερο από τον αλφαβητισμό στον ψηφιακό κόσμο, ο πληθυσμός γηράσκει και οι δεξιότητές του αλφαβητισμού, συμπεριλαμβανομένων των δεξιοτήτων ψηφιακού αλφαβητισμού, χρειάζονται επικαιροποίηση, η φτώχεια και το χαμηλό ποσοστό αλφαβητισμού είναι στενά συνδεδεμένοι σε έναν φαύλο κύκλο, όπου αλληλοτροφοδοτούνται, η αυξανόμενη κινητικότητα και η μετανάστευση καθιστούν τον αλφαβητισμό όλο και περισσότερο πολύγλωσσο, συνδυάζοντας μία ευρεία δέσμη πολιτιστικών και γλωσσικών υποβάθρων». Είναι φανερό ότι η ΕΕ εντάσσει ευθέως το ζήτημα του αναλφαβητισμού μέσα στις ανάγκες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, «κοτσάροντας» και μια λέξη για τη «φτώχεια».

Τα παραπάνω είναι συνέχεια της «ανακίνησης» του «γλωσσικού» θέματος της ΕΕ από το 2007, οπότε η Γενική Διεύθυνση Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προετοιμάζοντας το διεθνές συνέδριο για «τις επιχειρήσεις, τις γλώσσες και τις διαπολιτισμικές δεξιότητες» που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, έδωσε το «σύνθημα»: «Γλώσσες σημαίνουν μπίζνες» (LANGUAGES MEAN BUSINESS)!

Τα μονοπώλια συνδέουν ευθέως και απροκάλυπτα το ζήτημα της γλωσσικής «δεξιότητας» με τα κέρδη τους καθιστώντας την προπαγανδιστική ρητορική της ΕΕ περί «πολυ-πολιτισμικότητας» και «προστασίας της πολυγλωσσίας» καθαρή μπουρδολογία. Αυτό που προκύπτει είναι ότι η ΕΕ θα προστατεύει ή όχι τις γλώσσες με μοναδικό κριτήριο το κατά πόσο αυτές συμβάλλουν στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Διότι, από τότε διαπίστωνε ότι «χιλιάδες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις χάνουν συμβόλαια ως συνέπεια της έλλειψής τους στις γλωσσικές δεξιότητες και στη διαπολιτισμική ικανότητα». Αρα η «πρόκληση» για τις πολυεθνικές «είναι να ενσωματώσουν τις διαφορετικές επιχειρησιακές φιλοσοφίες και να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η απόδοση».

Και επειδή όλα αυτά πρέπει να γίνονται από νωρίς απασχόλησε από τότε το ζήτημα... της «σύνδεσης μεταξύ των εκπαιδευτικών συστημάτων και της γλώσσας που χρειάζονται οι επιχειρήσεις»!