Πέμπτη 20 Σεπτέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΡΙΝΤΚΙΝ
Killer Joe

Στο λυκόφως της καριέρας του ο 77χρονος Γουίλιαμ Φρίντκιν - σκηνοθέτης των «Ο ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ» και «FRENCH CONNECTION» - καταθέτει μια εξαίρετη ταινία, ευφυούς προσωπικής γραφής. Ορμητικός κυκλώνας το σενάριο, στη δίνη του παρασύρει ό,τι βρεθεί μπροστά του. Εξαίρετης δομής χωρίς νοηματικά κενά, με ανατροπές αναπάντεχες που χαροποιούν ιδιαίτερα γιατί λειτουργούν σαν χάσματα που τροφοδοτούν την απόλαυση της ανάγνωσης του κειμένου. Νοσηρή όσο δεν παίρνει η ιστορία, δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Η μυρωδιά της κατασκευής της συμπυκνωμένης σαπίλας μπαίνει στα ρουθούνια του θεατή, ανακατεμένη με εκείνη που εκπέμπει το καθοριστικό συστατικό υπέρτατης αξίας: Το κέρδος. Σε μια εγκαταλειμμένη στην τύχη της Αμερική που οι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε ανθρωπόμορφα τηλεοπτικής αναπαραγωγής... Και τι θα μπορούσε στα αλήθεια να αλλάξει όταν το ρόλο του Τιμωρού τον αναλαμβάνει ο δολοφόνος που ταυτόχρονα είναι και αστυνομικός;

Το βλέμμα του Φρίντκιν στην κοινωνική και πνευματική μιζέρια των λούμπεν ηρώων του μοιάζει πετρωμένο από κυνισμό. Φαίνεται, για αρκετές γενιές δεν πρέπει να είχαν στη ζωή τους αυτό που λέμε «τύχη»... Σίγουρα, πάντως, ουδέποτε τους δόθηκε το σπουδαιότερο αγαθό: Η παιδεία. Το κουβάρι της κατάντιας τους έρχεται ως προσκαλεσμένος «από μηχανής θεός» να ξεδιαλύνει ο Killer Joe, ο οποίος αξιώνει τη «θυσία» της παρθένου, της μικρής αδελφής (Τζούνο Τεμπλ), αντικείμενο των αιμομικτικών φαντασιώσεων του αδελφού της (Εμιλ Χιρς).

Ο επαγγελματίας δολοφόνος Joe έρχεται προσκεκλημένος (και όχι απρόσκλητος όπως ο Τέρενς Σταμπ στο «ΘΕΩΡΗΜΑ» του Παζολίνι) να βάλει τους πάντες στη θέση τους. Ντυμένος την εμβληματική του πανοπλία - που τα κύρια στοιχεία της εκτίθενται στην κοινή θέα, μέσα από πολύ κοντινά πλάνα, σε ρυθμό στακάτο - ο Μάθιου Μακόναχι στο ρόλο δίνει αποδείξεις συγκλονιστικής ερμηνευτικής δαντέλας, μεταλλάσσοντας έτσι το χαρακτήρα του από «κακό» σε ένα παράξενο κράμα γλυκιάς διαστροφής και φιλοδοξίας αλφαδιάσματος στο φυσιολογικό. Γάντια μαύρα, καπέλο καουμπόικο, γυαλιά ηλίου, μπότες μυτερές, πιστόλι...

Η έκθεση των ανθρώπινων σωμάτων στη βία ακολουθεί σαν μοιραίο φαινόμενο τις καθημερινές τους ρουτίνες, μπύρα για πρωινό, δουλειά στο συνεργείο αυτοκινήτων, διακίνηση ναρκωτικών, στοιχήματα, εκβιασμοί, μπουνιές και γροθιές από τους μπράβους του έμπορα που θέλει τα λεφτά του, σε συνδυασμό με τη μόνιμη έκθεση των ανθρώπων στην αστείρευτα και ανεξέλεγκτα σαρωτική βία που ξεχύνεται από τους τηλεοπτικούς δέκτες, τους τοποθετημένους παντού, σε περίοπτη πάντα θέση. Το Τέξας του σκηνοθέτη «είναι μόνο κάτι αναθεματισμένοι χωριάτες με πολύ χώρο να περπατάνε» και ένα αιματηρό gothic νουάρ, που ανατινάζει τα κλισέ και τα θεμέλια της αγίας αμερικανικής οικογένειας... Παραμένει βέβαια η δυσκολία να βρει κανείς το νόημα αυτής της σφαγής ...αυτής της βιβλικής αγριότητας, ανακατεμένης με ευχαρίστηση και τρόμο που ούτε στιγμή δε χάνει την αίσθηση του μέτρου... Ωστόσο, πρόκειται για αναπάντεχα καλοφτιαγμένη ταινία και κάποιος θα μπορούσε να αρκεστεί στη μαεστρία του σκηνοθέτη... Αν αντέχετε σε τόση βία, να τη δείτε!

Παίζουν: Μάθιου Μακόναχι, Εμιλ Χιρς, Τζίνα Γκέρσον, Τζούνο Τεμπλ, Τόμας Χέιντεν Τσερτς κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ