Η Ανιεσκα Χόλαντ καταγγέλλει την απάνθρωπη βαρβαρότητα του ναζισμού, δηλώνει όμως υπέρμαχος του καπιταλισμού, του συστήματος δηλαδή που αναπαράγει απάνθρωπη βαρβαρότητα, φασισμό και ναζισμό κάθε είδους... Ενα ακόμα φιλμ για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, θα είχε σημασία και θα ήταν χρήσιμη παρακαταθήκη αν έσκαβε πέρα και πίσω από τις εικόνες, αν κατέληγε σε κάποιο διά ταύτα βγαλμένο από την ουσιαστική μελέτη της αληθινής και όχι της παραχαραγμένης Ιστορίας. Ενα τέτοιο συμπέρασμα θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο στις μέρες μας, ακριβώς γιατί τα ολοκαυτώματα και κάθε είδους βαρβαρότητες και γενοκτονίες αντί να εξαλείφονται φουντώνουν ανησυχητικά!!! Ειδικά τώρα που το κακό (παραπέτασμα) μετρά πολλές δεκαετίες που νικήθηκε από το καλό (καπιταλισμός). Η έλλειψη επιστημονικότητας καθιστά την ταινία ξεδοντιασμένη και στείρα χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να χωθεί πραγματικά στο πετσί του θεατή.

Η απογυμνωμένη από συναισθηματισμούς «οδύσσεια» επιβίωσης μιας μικρής ομάδας Εβραίων στον, κυριολεκτικά, κάτω κόσμο λειτουργεί περισσότερο παρηγορητικά παρά ενοχλητικά. Η ανηλεής συγκεκριμενοποίηση στις κλειστοφοβικές εικόνες της ζωής της ομάδας στους υπονόμους, ακριβώς κάτω από το γκέτο της πολωνικής πόλης Lvov, είναι επιβλητική. Εν μέσω πνιγηρής μπόχας και αρουραίων παντός μεγέθους, βουτηγμένοι στα περιττώματα και παλεύοντας με το νερό που η στάθμη του ανεβαίνει επικίνδυνα με τις φθινοπωρινές μπόρες, η ζωή συνεχίζεται... Ζευγάρια κάνουν έρωτα, παιδιά γεννιούνται, θρησκευτικές γιορτές εορτάζονται... Τους Εβραίους βοηθάει μόνο ένας φιλοχρήματος Πολωνός. Και η ελπίδα φαντάζει μικρό πυροτέχνημα που ανάβει άξαφνα κι αμέσως σβήνει... Μια από τις χιλιάδες ιστορίες επιβίωσης με ακαδημαϊκή, κινηματογραφικά κοινότοπη απόδοση...

Παίζουν: Ρόμπερτ Βίκιεβιτς, Μπένο Φίρμαν, Ανιεσκα Γκροσόβσκα, Μαρία Σράντερ, Χέρμπερτ Κνάουπ κ.ά.

Παραγωγή: Πολωνία, Γερμανία, Γαλλία, Καναδάς (2011).