1995: Εγινε ουσιαστικά ένα «συνέδριο κάλπης», αφού η τριήμερη συζήτηση που προβλέπονταν περιορίστηκε στη μια μέρα, με την κωλυσιεργία της τεχνικής γραμματείας. Το ότι δεν έγινε συζήτηση δεν είναι τυχαίο, ήταν ουσιαστικά μεθοδευμένο να μη συζητηθεί η εμπειρία του κινήματος μετά από μια χρονιά έντονων κινητοποιήσεων που πάγωσαν το προωθούμενο τότε νομοσχέδιο για «ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση» και «πρώτο ακαδημαϊκό τίτλο των ΤΕΙ».
1997: Η ΠΑΣΠ, η παράταξη του Συνασπισμού και τα ΕΑΑΚ δεν έφεραν τους αντιπροσώπους τους στο συνέδριο. Οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δημιούργησαν ένταση στην τεχνική γραμματεία, ενώ τα ΕΑΑΚ συνέβαλαν στην κατάσταση, διαλύοντας ουσιαστικά το συνέδριο «για μια κάρτα». Γίνεται νέα πρόταση από την ΠΚΣ για συνέδριο το Δεκέμβρη, στην οποία όμως δε συμφωνεί η ΠΑΣΠ.
1998: Παρά το ότι δεν υπήρχε ΚΣ της ΕΣΕΕ, αφού δεν είχε πραγματοποιηθεί συνέδριο, οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ επέμεναν να παίρνουν αποφάσεις με τους συσχετισμούς του '95 και έφτασαν στο σημείο να βγάλουν ακόμα και πλαστή σφραγίδα.
1999: ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έβαζαν με επιμονή πρόταση να γίνει καταστατικό συνέδριο, με απώτερο στόχο την ακόμα μεγαλύτερη χειραγώγηση της ΕΣΕΕ και γενικότερα του σπουδαστικού κινήματος. Η πρόφασή τους ήταν να δημιουργηθούν δευτεροβάθμιες ενώσεις σπουδαστών ανά πόλη. Ομως, υπήρχαν και υπάρχουν μέχρι σήμερα τέτοιες ενώσεις (π.χ. Θεσσαλονίκη, Λάρισα) που η ευθύνη για την αδράνειά τους βαραίνει ακριβώς τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ που έχουν την πλειοψηφία σ' αυτές. Τελικά, στο συνέδριο που έγινε οι αντιδραστικές καταστατικές αλλαγές αποτράπηκαν, χάρη στη δυναμική παρέμβαση της ΠΚΣ.
Σήμερα, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μιλούν και πάλι για το καταστατικό, σα να τους φταίει αυτό για την κατάσταση του σπουδαστικού κινήματος που αποτελεί αποκλειστικά δική τους ευθύνη. Η ουσία όμως σήμερα είναι να αλλάξουν οι συσχετισμοί, ώστε να οδηγηθεί η ΕΣΕΕ σε αγωνιστική στάση που είναι απολύτως αναγκαία μπροστά στην επίθεση που εξελίσσεται από την κυβέρνηση.
ΚΕΙΜΕΝΑ: Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ