Κατά τα άλλα, το κάλεσμα της «Αυγής» και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ για κλιμάκωση του αγώνα μόνο αληθινό δεν είναι. Από τη μία πλευρά, γιατί οι ίδιοι οι αγώνες που δήθεν αποφασίζουν, για να πετύχουν δε χρειάζονται απλά... προκήρυξη, αλλά οργάνωση και προετοιμασία τέτοια, για την οποία αυτές οι δυνάμεις μόνο υπονομευτικά λειτουργούν. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ασφαλιστική εταιρεία στην οποία η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την ψήφο των εργαζομένων καταθέτοντας προτάσεις για... το πώς θα κυριαρχήσει η εταιρεία στον κλάδο. Είναι ή δεν είναι υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων, το να τους λες πως θα σωθούν αν σωθεί η εργοδοσία τους;

Επειτα, δε λειτουργεί σε βάρος των αγώνων, το να βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονές πανελλαδικής απεργίας και να ρίχνει γενικό σύνθημα για «εκλογές», στρέφοντας την προσοχή των εργαζομένων στο ζήτημα της κυβερνητικής εναλλαγής; Καλλιεργώντας ακόμα περισσότερο την αυταπάτη στο λαό πως δε χρειάζεται να παλεύει για τα προβλήματά του, αφού θα λυθούν όταν αλλάξει το κόμμα στην κυβέρνηση και όχι ο ιδιοκτήτης του κοινωνικού πλούτου, που ενώ ανήκει στους εργάτες, τον λυμαίνονται τα μονοπώλια; Κατά τα άλλα, κλίνουν την κλιμάκωση σε όλες τις πτώσεις...