Σε άμεσο κίνδυνο τίθεται η υγεία και η ζωή των ανθρώπων που παρακολουθούν τα προγράμματα υποκατάστασης, τα οποία διολισθαίνουν όλο και περισσότερο σε χαμηλής ποιότητας προγράμματα, προγράμματα συντήρησης που απλά θα χορηγούν ένα υποκατάστατο. Η υποχρηματοδότηση των δομών του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών έχει ως αποτέλεσμα τη λειτουργία τους συχνά σε ακατάλληλους χώρους, με βασικές ελλείψεις σε προσωπικό - γιατρούς, νοσηλευτές - αλλά και υλικά όπως αντιδραστήρια για τη διενέργεια τοξικολογικών ελέγχων, φάρμακα, εμβόλια, δημιουργούν το άλλοθι για την εισβολή ιδιωτών και ΜΚΟ στο χώρο της τοξικοεξάρτησης.

Τα παραπάνω αποτέλεσαν τη ραχοκοκκαλιά των καταγγελιών που έκανε χtες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο Σύλλογος Εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ αποτελούν το βασικό κορμό της υποτιθέμενης «αντιναρκωτικής» πολιτικής. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ, η κρατική χρηματοδότηση στον Οργανισμό ήταν 50 εκat. ευρώ το 2008, το 2011 όπου οι δομές ήταν 27 ο προϋπολογισμός ήταν 32 εκατομμύρια ευρώ, το 2012 όπου οι δομές αυξήθηκαν κατά 30(!) χωρίς όμως να στελεχωθούν με επαρκές και κατάλληλο επιστημονικό και λοιπό προσωπικό, ο προϋπολογισμός έπεσε στα 21 εκατομμύρια ευρώ, ενώ για το 2013 ακούγεται ότι θα φτάσει τα 13 εκατομμύρια...

Από το 2009 μέχρι σήμερα, αν και το προσωπικό του ΟΚΑΝΑ αριθμητικά παραμένει σχεδόν ίδιο, οι μισθοί των εργαζομένων αορίστου χρόνου έχουν κοπεί διαδοχικά κατά 35%, ενώ μεγάλη μερίδα εξ' αυτών έχουν αντικατασταθεί από εργαζόμενους με μπλοκ παροχής υπηρεσιών, δηλαδή ανασφάλιστους χωρίς βασικά δικαιώματα. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι επισήμαναν ότι τα τελευταία δύο χρόνια δεν ακούγεται κουβέντα για τις παράνομες κλινικές αποτοξίνωσης, που προσφέρουν αμφιβόλου ποιότητας και ασφάλειας υπηρεσίες έναντι υψηλών αμοιβών, ακόμη και 4.000 ευρώ τη βδομάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 100% των περιθαλπoμένων έχει ηπατίτιδα και πως τον τελευταίο χρόνο τα κρούσματα λοίμωξης από HIV στο συγκεκριμένο πληθυσμό αυξήθηκαν κατά 1.000%.

Αναδεικνύεται, συνεπώς, η επικαιρότητα του ζητήματος που σταθερά εδώ και χρόνια προβάλλει το ταξικό κίνημα στο χώρο, για τη ανάγκη δημιουργίας ενός πλατιού αντιναρκωτικού κινήματος που θα παλεύει για ένα ενιαίο σύστημα πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης, δημόσιο και δωρεάν, αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από το κράτος, με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και χωρίς καμία επιχειρηματική δράση.