Τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων των κρατών τους προωθούσαν πάντα στα ταξίδια τους στο εξωτερικό οι υπουργοί των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, αλλά φρόντιζαν να τηρούν τα προσχήματα παρουσιάζοντάς τα ως «εθνικά» ή «κρατικά συμφέροντα». Τα προσχήματα αυτά πλέον εγκαταλείπονται και οι υπουργοί δεν διστάζουν να εμφανίζονται ανοιχτά ως εκπρόσωποι συγκεκριμένων πολυεθνικών εταιρειών αξιώνοντας ευθέως την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. «Αποκαλυπτικός» από την άποψη αυτή ήταν ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας Φ. Ρέσλερ, ο οποίος στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντηση που είχε με τον Ελληνα ομόλογό του Κ. Χατζηδάκη, αναφέρθηκε ευθέως σε τρία ονόματα επιχειρηματικών ομίλων που ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην επέκταση της φαρμακευτικής «Boehringer Igelheim», την επέκταση της «Hochtief» στην κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, αλλά και τη συμμετοχή γερμανικών εταιρειών σε ενεργειακά έργα, όπως στην κατασκευή του αγωγού TAP. Προφανώς αυτός είναι ο λόγος που κύκλοι της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΝ, μετά τις επαφές που είχαν με εκπροσώπους του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) δήλωναν ότι «επιστρέφουμε με φακέλους»... Αλλωστε όπως αναγνώρισε ο «σκληρός» Φ. Ρέσλερ «δεν υπάρχουν εμπόδια» για τις επενδύσεις μετά την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, εννοώντας προφανώς τις μεταρρυθμίσεις - σφαγείο των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που διασφαλίζουν την απρόσκοπτη κερδοφορία των επενδυτών. Ακόμα και οι απαιτητικοί εκπρόσωποι των γερμανικών μονοπωλίων αναγνωρίζουν ότι πλέον υπάρχει φθηνή εργατική δύναμη, τζάμπα υποδομές, δωρεάν δημόσια περιουσία και εύκολη πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά και ζεστό χρήμα από τα κοινοτικά κονδύλια και τις δόσεις των δανείων. Πράγματι συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά η ανάπτυξη αυτή δεν πρόκειται να δώσει δουλειά στα εκατομμύρια των ανέργων ούτε θα ανακόψει την απόλυτη φτώχεια των λαϊκών μαζών. Αντίθετα θα κάνει μόνιμη και την υψηλή ανεργία και την εξαθλίωση του λαού.