«Το συγκριτικό πλεονέκτημα της δικής μας οπτικής απέναντι στην κρίση είναι ότι δεν διατυπώσαμε προφητείες, αλλά ανάλυση της πραγματικότητας. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της αριστεράς απέναντι στην κρίση είναι ότι δε βασίστηκε σε ξόρκια και δεισιδαιμονίες, αλλά στον ορθό λόγο (...) Η πολιτική μας έχει επιβεβαιωθεί». Αυτά έλεγε μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Δραγασάκη που έγινε πρόσφατα. Προκαλεί ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πράγματι το κόμμα του ανέλυσε την πραγματικότητα, με τρόπο όμως τέτοιο που να τη σερβίρει με το κεφάλι κάτω. Ετσι, μια καραμπινάτη καπιταλιστική οικονομική κρίση, υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, ερμηνεύεται από το ΣΥΡΙΖΑ σαν κρίση της αρχιτεκτονικής του ευρώ, σαν χρηματοπιστωτική, σαν κρίση του καζινοκαπιταλισμού, σαν κρίση που προκάλεσαν οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και τα golden boys... Οχι τυχαία βέβαια. Συσκοτίζοντας την πραγματική αιτία της κρίσης, αυτομάτως συσκοτίζεται και η μόνη διέξοδος απ' αυτήν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θωρακίζει μ' αυτόν τον τρόπο ένα σύστημα το οποίο ορέγεται να διαχειριστεί. Η πολιτική του όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε αλλά σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα αποδείχτηκε επιζήμια για το λαό. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τη στάση τους απέναντι σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους διθυράμβους του για τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις, τις αυταπάτες για το «νέο αέρα» που θα σήκωνε στην Ευρώπη ο Ολάντ, τις αναλύσεις του για την κρίση, τις διαβεβαιώσεις ότι ο «λύκος» μπορεί να γίνει «αρνάκι», τόσο πιο επίμονες όσο πιο πολύ αγριεύει ο «λύκος»; «(...) Αριστερό σήμερα είναι ό,τι ενώνει. Στη φάση που βρισκόμαστε τώρα, εγώ θα προσέθετα: Αριστερό είναι ό,τι ενώνει και ό,τι μπορεί να κερδίσει», ήταν η φράση με την οποία έκλεισε την παρέμβασή του ο Αλ. Τσίπρας. Θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του καιροσκοπισμού που διακρίνει το ΣΥΡΙΖΑ. Το «ό,τι μπορεί να κερδίσει» μεταφράζεται από την ηγεσία του σε αυταπάτες, ψευδαισθήσεις με τη σέσουλα στο λαό που θα δοκιμάσει οδυνηρή απογοήτευση και διάψευση αν τα πάρει τοις μετρητοίς.