φωτό

Σε ανάμνηση των τριών μηνών από την ημέρα που χάσαμε την σφ/σα και μητέρα μας ΕΥΑ ΛΕΒΕΝΤΗ, σαν φόρο τιμής προς αυτή και τα πιστεύω της - η Εύα ήταν πιστός στρατιώτης του Κόμματος και ορκισμένη εχθρός του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων λακέδων τους - προσφέρουμε 300 ευρώ στη ΝΟ Κέρκυρας του ΚΚΕ.

Η οικογένεια Σταύρου και Μήτσου Λεβέντη

***

Φωτό 2

Στην μνήμη της πολυαγαπημένης μας συζύγου και μητέρας, ΠΑΓΩΝΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗ, και του αδελφού της, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΓΟΥΜΠΟΠΟΥΛΟΥ, για την οικονομική εξόρμηση του Κόμματος προσφέρουμε 100 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Πολυγώνου - Α. Αμπελοκήπων - Τουρκοβουνίων.

Η οικογένεια Αθανασίου Μανιάτη

***

Στη μνήμη της πολυαγαπημένης μας συζύγου και μητέρας ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗ, το γένος Περικλή Αλεξανδράκη, αγωνίστριας οπαδού του ΚΚΕ, προσφέρουμε για την οικονομική εξόρμηση του Κόμματος, μέσω ΚΟΒ Πολυγώνου - Α. Αμπελοκήπων - Τουρκοβουνίων, 80 ευρώ.

Οικογένεια Νικήτα Μανιάτη

***

φωτό

Συμπληρώνονται 40 ημέρες από τότε που «έφυγε» από κοντά μας ο σύντροφος ΧΑΡΙΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ. O Δημήτρης Χαρίσης γεννήθηκε στην Κάτω Μερόπη Πωγωνίου το 1921. Αφού τελείωσε το σχολείο στο χωριό, πήγε στη Θεσσαλονίκη να σπουδάσει οικονομικές επιστήμες. Εγινε δεκτός στο κολέγιο Ντε λα Σαλ (de la salle) με την ιδιότητα του εργαζόμενου σ' αυτό καθότι δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώνει. Εκεί τον βρήκε ο πόλεμος, σταμάτησε τις σπουδές και γύρισε στο χωριό του. Τον Οκτώβρη του 1941 οργανώθηκε στο ΕΑΜ του χωριού του και το Μάρτη του 1943 οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Από το Μάρτη του 1942 είχε οργανωθεί στον εφεδρικό ΕΛΑΣ του χωριού του που ανήκε στην 8η Μεραρχία - 15ο σύνταγμα. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες και σε ενέδρα σε φάλαγγα γερμανικών αυτοκινήτων. Είχε την ειδικότητα του ελεύθερου σκοπευτή. Ξαναβγήκε στο βουνό το 1946 με τον ΔΣΕ. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Το 1949, όταν δόθηκε η εντολή, οι μαχητές του ΔΣΕ, να περάσουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες, στο δρόμο προς την Αλβανία τραυματίστηκε. Αν και τραυματισμένος, κουβάλησε στην πλάτη άλλον σύντροφό του που είχε τραυματιστεί στα μάτια και δεν μπορούσε να διαφύγει μόνος του. Μετά την Αλβανία αφού νοσηλεύτηκε και αποκαταστάθηκε η υγεία του, πήγε στην Πολωνία όπου έμεινε μέχρι το 1952. Στην Πολωνία έμαθε πως η γυναίκα του και το παιδί του είχαν διαφύγει και βρίσκονταν στη Ρουμανία, έτσι πήγε να τους βρει και έμειναν όλοι στη Ρουμανία πλέον. Στην πολιτική προσφυγιά δούλεψε για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού μέσα από τις γραμμές του κόμματος. Σπούδασε οικονομολόγος και υπηρέτησε με υπευθυνότητα και συνέπεια στις θέσεις που του εμπιστεύτηκαν, στο υπουργείο Δασών. Επαναπατρίστηκε το 1990, αφού είχαν επαναπατριστεί νωρίτερα τα παιδιά του το 1982 και το 1983. Συνδέθηκε ξανά με το κόμμα του, το ΚΚΕ, και συνέχισε τη δράση του στην Ηλιούπολη. Απέκτησε 2 παιδιά, 3 εγγόνια και 2 δισέγγονα.

Τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του προσφέρουν, στη μνήμη του, 100 ευρώ για ενίσχυση του ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ κέντρου Ηλιούπολης.