Η συνεδρίαση γίνεται σε μια περίοδο που φουντώνει ο λεγόμενος πόλεμος για τις ισοτιμίες των νομισμάτων και ιδιαίτερα μετά τη στάση της νεοεκλεγείσας ιαπωνικής κυβέρνησης, που προωθεί την υποτίμηση του γεν για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της Ιαπωνίας. Κάποια διεθνή ΜΜΕ διέρρεαν ότι το θέμα αναμενόταν να απασχολήσει τη συνάντηση, ενώ κάποια άλλα έλεγαν ότι αυτό θα αποφευχθεί.

Πάντως, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, στην ομιλία του, κατά το άνοιγμα των εργασιών, περιορίστηκε σε ευχολόγια περί της ανάγκης οι ηγεσίες των χωρών του «G20» «να υπολογίσουν τις συνέπειες των μέτρων που λαμβάνουν και στην κοινωνία». Οπως είπε, «το χρέος σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες υπερβαίνει το ΑΕΠ και οδηγούνται σε ένα φαύλο κύκλο χρέους και οικονομικών κρίσεων, προκαλώντας την ανησυχία των επενδυτών». Ενώ καλλιεργώντας αυταπάτες μίλησε για την «εφαρμογή συμφωνιών για τη δημιουργία ενός πιο δίκαιου και ανθεκτικού στις κρίσεις οικονομικού συστήματος». Λες και είναι ποτέ δυνατόν στα πλαίσια του καπιταλισμού να σταματήσουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι κρίσεις.

Πάντως, επίσημη ατζέντα της συνάντησης ήταν η προώθηση ενός πλαισίου για τη λεγόμενη «σταθερή και ισορροπημένη ανάπτυξη, τη μεταρρύθμιση της διεθνούς αρχιτεκτονικής του τραπεζικού συστήματος». Πρόκειται για τα γνωστά περί «ορθολογισμού της οικονομίας της αγοράς».

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Εκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την «ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών» που παρουσιάστηκε στη συνάντηση. Σε αυτήν επιβραβεύεται, όπως λέγεται, ο εσπευσμένος τρόπος προώθησης των μεταρρυθμίσεων στις πιο υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης - Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία - που υποτίθεται θα οδηγήσουν στη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, θα φέρουν ανάπτυξη και απασχόληση». Στις «μεταρρυθμίσεις» υπολογίζονται οι μειώσεις μισθών, η ευέλικτη εργασία, οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο για να κάνουν επενδύσεις κ.λπ. Δηλαδή, όλα τα μέτρα που ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, τσακίζουν δικαιώματα και ενισχύουν το κεφάλαιο σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.