«Με τη χτεσινή πλημμύρα, όρη και βουνά επήρα» τραγουδάγανε παλιά. Τότε είχαν και ένα λόφο να καταφύγουνε. Τώρα είναι χτισμένα όλα πάνω ως πάνω. Και οι δρόμοι γίνονται ποτάμια, όχι γιατί έριξε λίγο παραπάνω νερό, αλλά γιατί δεν υπάρχουν στοιχειώδη αντιπλημμυρικά. Οι υπόγειες διαβάσεις που έγιναν για μια ακόμα φορά λίμνες, είναι μάρτυρες μιας πολιτικής που έκανε έργα όχι για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών αλλά για την κερδοφορία του εκάστοτε «εθνικού εργολάβου».

Είχε έναν τραγικό συμβολισμό το χτεσινό εργατικό ατύχημα στη Βουλή. Μια εργαζόμενη κρεμασμένη στο κενό πάνω απο τα κεφάλια των βουλευτών. Εξω ο αγώνας για την επιβίωση. Μέσα τα νομοθετήματα για το τσάκισμα των εργατών. Ενα «να σε κάψω Γιάννη (με τις κατασχέσεις) να σ' αλείψω μέλι» (με τις ρυθμίσεις χρεών) είναι το σύνολο της πολιτικής που απευθύνεται στην εργατική τάξη.

Θα μείνουν με τα πανηγύρια στο υπουργείο Οικονομικών για τα αποτελέσματα των κατασχέσεων από τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο,τι πήραν πήραν, καθώς οι ίδιοι διαπιστώνουν ήδη πως όσες απειλές κι αν εκτοξεύουν δεν μπορούν να πάρουν τίποτα απ' όσους δεν έχουν τίποτα να δώσουν.

Στα χαρτιά, όπως και το προηγούμενο της Κατσέλη, θα μείνει και το νέο σχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά καθώς οι «διευκολύνσεις» που προβλέπει αφορούν μόνο όσους είναι ήδη «πεθαμένοι» και ενημερώνει όσους ακόμα ζουν ότι για να ρυθμίσουν τα χρέη τους πρέπει να έχουν φτάσει στην εξαθλίωση. Το ένα και μοναδικό αίτημα για πάγωμα χρεών παραμένει και όσο δεν ικανοποιείται, κανένας, ούτε τράπεζα ούτε εφορία, δεν πρόκειται να εισπράξει.

Επειδή, όμως, αυτοί θα επιμένουν να εισπράξουν, ας προετοιμάζεται και το λαϊκό κίνημα να τους αντιμετωπίσει. Να μην περάσουν οι κατασχέσεις, να μην κοπεί ρεύμα και νερό. Να ενταθεί η αλληλεγγύη και με πρακτικό τρόπο.

Οι κροκόδειλοι που κλαίνε δήθεν για τα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η κρίση, κτίζουν ήδη πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων τις νέες αυτοκρατορίες τους. Την ώρα που ζητάνε «φαστ τρακ» ρυθμίσεις για τις επενδύσεις, στέλνουν στις ελληνικές καλένδες ό,τι είναι αναγκαίο στον εργάτη. Τα αποτελέσματα της χτεσινής πλημμύρας - εκτός άλλων - είναι και ενδεικτικά για το πού γίνονται περικοπές. Η επαναφορά του κοινωνικού τουρισμού όχι σαν ανάγκη των εργαζομένων αλλά για τις ανάγκες των ξενοδόχων, είναι ο λάθος τρόπος για να λυθεί ένα πραγματικό πρόβλημα που είναι η ανάγκη των εργατών να ξεκουράζονται.

Η αύξηση των ανασφάλιστων εργατών είναι το δίδυμο αδερφάκι της μείωσης μισθών. Η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης που αξιώνουν οι καπιταλιστές περιλαμβάνει όλα όσα οι καπιταλιστές υπολογίζουν σαν εργατικό κόστος. Οι σχετικές καταγραφές δεν αναφέρονται σε μπατακσήδες εργοδότες αλλά σε επιβολή μιας ισορροπίας στην αγορά εργασίας με τους όρους που θέλουν οι εργοδότες. Καθώς τα προγράμματα εισφοροαπαλλαγών δεν τους καλύπτουν όλους, οι "ριγμένοι" - όπως στον κλάδο του τουρισμού - επισιτισμού όπου βασιλεύει η ανασφάλιστη εργασία - επιβάλουν στην πράξη την εισφοροαπαλλαγή για να βγει μετά η υπουργός Τουρισμού να μιλήσει για το μεγαλείο του επιχειρείν, πάνω στα πτώματα των εργατών.

Βρίσκουν και κάνουν πατώντας στο γεγονός ότι σ' όλους αυτούς τους χώρους κυριαρχεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Η ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος έρχεται στο προσκήνιο με κάθε αναφορά σε όποιο εργατικό ζήτημα. Καθώς μπροστά είναι οι μάχες, αυτή η διαδικασία αναδεικνύεται σε κυρίαρχη.