Σε αυτό το πλαίσιο, επισημάνθηκε εξαρχής, ότι η απεργία ήταν μια σκληρή μάχη, η οποία αποφασίστηκε κάτω από την πίεση του ΠΑΜΕ, ενώ, χωρίς τη συνολική δράση των ταξικών δυνάμεων δε θα υπήρχε καν αυτή η απάντηση. Επιδίωξη των ταξικών δυνάμεων, ήταν η απεργία να αποκτήσει γενικευμένα χαρακτηριστικά απάντησης στην επιθετικότητα εργοδοσίας, συγκυβέρνησης και ΕΕ. Να εξελιχθεί σε αναμέτρηση με τους μονοπωλιακούς ομίλους. Να μη γίνει αποδεκτή η κατάργηση των ΣΣΕ, να μην περάσει ο αυταρχισμός και η τρομοκρατία. Να γενικευτεί η αλληλεγγύη στα πλατιά λαϊκά στρώματα που έρχονται αντιμέτωπα με τις συνέπειες της κρίσης.

Διαπιστώθηκε ότι η χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης, δε σημαίνει και αυτόματο δυνάμωμα της οργάνωσής της. Γι' αυτό και επισημάνθηκε η ανάγκη να γίνει ακόμη πιο συστηματική δουλειά στη συσπείρωση δυνάμεων. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με υπομονετική και σταθερή δουλειά, εργάτη τον εργάτη. Μέσα απ' αυτή τη δραστηριότητα θα έρθει και η απαραίτητη κλιμάκωση του αγώνα με δεδομένη την ένταση της επίθεσης συγκυβέρνησης - εργοδοσίας και ΕΕ.

«Χρειάζεται, σταθερότητα, πειθαρχία και δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο», σημειώθηκε χαρακτηριστικά στην εισήγηση, με την ταυτόχρονη ανάγκη να γίνεται δουλειά με συγκεκριμένα κάθε φορά κριτήρια. Ετσι, σημειώθηκε πως χρειάζεται να ενταθούν οι μαζικές διαδικασίες στους τόπους δουλειάς, να συνεδριάσουν τα όργανα των συνδικάτων και να μπει συγκεκριμένο σχέδιο για το επόμενο διάστημα. Η Εκτελεστική Γραμματεία κατέληξε ότι χρειάζεται στις μεγάλες πόλεις να γίνουν πλατιές συσκέψεις, όπου θα βγουν συμπεράσματα για το πώς δούλεψαν οι ταξικές δυνάμεις για την απεργία.

Πάνω σε αυτή τη βάση, τονίστηκε ότι ο πυρήνας των δυνάμεων που δούλεψαν και έβαλαν τη σφραγίδα τους για την επιτυχία της απεργίας στις 20 Φλεβάρη, χρειάζεται να ατσαλωθεί, να διευρυνθεί. Να βοηθηθούν οι εργαζόμενοι, να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, να απαλλαγούν από τις συνδικαλιστικές εκείνες ηγεσίες και δυνάμεις, που υπονομεύουν τον αγώνα των εργαζομένων. Και αυτό με δεδομένο ότι η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά με «σταυρωμένα χέρια» θα μείνει το επόμενο διάστημα, καθώς άμεσα αναμένεται να «ανοίξει» δύο μέτωπα: Πρώτον, αυτό της Κοινωνικής Ασφάλισης και δεύτερον αυτό της νέας μείωσης μισθών. Γι' αυτό και χρειάζεται καλή επαφή με τους εργαζόμενους, σημειώθηκε.

Η συζήτηση στην Εκτελεστική Γραμματεία ανέδειξε και επιβεβαίωσε τις νέες δυσκολίες, που αντιμετωπίζει το εργατικό κίνημα, αλλά και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά του.

Ιδιαίτερα επισημάνθηκε και συζητήθηκε ο ρόλος των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στο εργοστάσιο της ΙΟΝ, για παράδειγμα, η διοίκηση του σωματείου (ΔΑΚΕ) αποφάσισε ότι δε θα γίνει απεργία στο εργοστάσιο, το ίδιο και στα «Τσιμέντα Ηρακλής» (ΠΑΣΚΕ). Στη «Δωδώνη», ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ έκαναν στάση εργασίας. Το ίδιο και στην πρώην ΠΕΣΙΝΕ, με απόφαση ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αλλά και δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ΕΛΣΑ η διοίκηση του σωματείου (ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε να απεργήσει μόνο η διοίκηση του σωματείου.

Ταυτόχρονα, η εργοδοσία φέρνει στο προσκήνιο διαρκώς νέα επιχειρήματα. Για παράδειγμα όπου πληρώνονται οι εργάτες τους λέει ότι δεν υπάρχει λόγος για απεργία, αφού «εσείς πληρώνεστε»... Εκεί όπου δεν πληρώνονται, τους καλεί σε απεργοσπασία γιατί «θα κλείσει η επιχείρηση»...

Πάνω σε αυτή τη βάση τονίστηκε πως η παραπέρα οργάνωση των εργατών, μπορεί να γίνει μόνο με το ξερίζωμα των αυταπατών. Με τη διαπαιδαγώγηση των εργαζομένων στον αγώνα, με το να μπαίνει ξεκάθαρα το ζήτημα του άλλου δρόμου ανάπτυξης, πάνω στο οποίο θα ξεχωρίζουν και οι ίδιες οι δυνάμεις που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Τέλος, η Εκτελεστική Γραμματεία κάλεσε τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα σε ολοήμερη δράση στις 8 Μάρτη, Παγκόσμια ημέρα εορτασμού της εργαζόμενης γυναίκας. Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα γίνει άλλωστε και μεγάλη κινητοποίηση από τους ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΟΓΕ-ΜΑΣ-ΠΑΣΥ (βλέπε σελίδα 3).